1.15: عشق اسان وٽ آرائين جيئن
سفینہ جب کہ کنارے پہ آ لگا غالب،
خدا سے کیا ستم و جور نا خدا کہی۔
جيڪي محبت ڪن ٿا، سي شڪايت نه ڪندا آهن. رڳو انتظار ڪندا آهن. ان ڏينهن جو، جنهن ڏينهن انسان کي هر اُن ڪم جو بدلو ملندو، جيڪو هو دنيا ۾ ڪندو رهيو هو. اسان کي ته رڳو ان جي رضا گهربل آهي، جيڪو دلين جي هر ڳالهه ٻُڌي ٿو ۽ پوءِ اهو سڀ ڪجهه هڪ لوح محفوظ تي لکندو ويندو آهي. اخوت جي تصور کي عملي جامو پهرائڻ ڪو سولو ڪم نه هو، جيئن ڪنهن چيو آهي:
رھر و راہ محبت کا خدا حافظ ہے
اس میں دو چار بہت سخت مقام آتے ہیں۔
اسانجي واٽ ۾ ٻه چار نه پر هر هنڌ گهڻيون ئي رڪاوٽون هيون.