2.29: لبريشن لون ۽ نعيم مسيح
چانهه کان پوءِ مون مزمانن جو هڪ ڀيرو ٻيهر ڌيان ڇڪرايو. مون کين لبريشن لون جي باري ۾ ٻڌائڻ ٿي چاهيو. اخوت جو هڪ ٻيو رخ. مون کين ٻڌائڻ ٿي چاهيو ته اسان جي گهٽين ۽ ڳوٺن ۾ ننڍن قرضن ۽ وياڄي ڪاروبار زهر جيان گهر ڪري ويو آهي. مملڪت خدادا ۾ خدا سان جنگ، سؤ کان ٻه سؤ سيڪڙ ي جي سالياني شرح تي ڏنل انهن قرضن جو نشانو عام طور تي غريب ۽ سفيد پوش ماڻهو هوندا آهن. ڪڏهن اهي ماڻهو ٻن يا ٽن وياڄ خورن جي چنبي ۾ ڦاسي ويندا آهن، هر گهڙي موت ۽ نااميدي، اها بي وسي نيٺ ڏوهه ۽ گناهه جا دروازا کولي ڇڏيندي آهي.
مون کين ٻڌايو ته شروع شروع ۾ اخوت جا قرض فقط ڌنڌي ڌاڙيءَ جي ڪمن لاءِ ڏنا ويندا هئا، پر جڏهن اسان کي خبر پئي ته هزارين ماڻهو وياڄ خورن جي چنبي ۾ ڦاٿل آهن ته اخوت جي قرضن جو ڏهه سيڪڙو انهن قرضن جي ڇوٽڪاري جي لاءِ مخصوص ڪيو ويو. اخوت جي انهن قرضن کي آزادي يا لبريشن لون چيو ويندو آهي ۽ اهي قرض انهن ماڻهن کي ڏنا ويندا آهن، جيڪي ڪنهن بيماري يا حادثي جي نتيجي ۾ قرضن جي ڌُٻڻ ۾ ڦاسي ويندا آهن. ڀيڻ جي شادي، ماءُ جي بيماري، پُٽ جي تعليم، ڪاروباري نقصان، ڪنهن ملڪ جي ويزا، سٺي نوڪري ۽ ٻيا ڪيترائي ڪارڻ، ماڻهن کي وياج خورن جي درن تائين وٺي ويندا آهن ۽ پوءِ اهي سڄي زندگي ان صليب تي لڙڪندا گذاريندا آهن. اخوت پاران هيستائين لبريشن لون جي مد ۾ ٽن هزارن کان به وڌيڪ قرض جاري ڪيا ويا آهن. ان ڪهاڻي جو عنوان نعيم ميسح آهي. جيڪو تيرهن سالن کان وياڄ جو قرض لاهيندي لاهيندي ٿڪي چڪو هو. اها ئي هِڪ ڪهاڻي وياڄ کان نفرت ۽ جهاد جي لاءِ ڪافي آهي.