1.9 سونهن سان ايڏي ته ٽُٻ آهين
کس کو دیکھا ہے پندار نظر کے با وصف،
اک لمحے کیلئے رُک گئی دل کی دھڑکن۔
ايپرل جو ذڪر، بهارن جو ذڪر آهي. ڪجهه ماڻهو سهڻا هوندا آهن ته ڪجهه وري ڏاڍا سهڻا، پر جيڪي اُن کان به مٿانهان هجن ته انهن کي ڪهڙو نانءُ ڏجي. ايپرل جي ڳڻپ به اهڙن ئي ماڻهن ۾ ٿيندي هئي، جن لاءِ شاعري ڪئي وڃي ٿي. جهنڪار، جهرڻا، چنڊ، تارا، گيت، گُل ۽ خوشبوءِ سڀ ڪنهن هڪ شخصيت ۾ گڏجي وڃن ته شايد ڪي ٿورا ئي ان جي ويجهو پهچي سگهن. پر هوءَ شيءِ ئي اور هئي. پرهه ڦٽيءَ جي پهرين ڪرڻي جهڙي، جنهن کانپوءِ سُهائو ٿيندو آهي. رات جو پهريون تارو، جنهن کانپوءِ چنڊ جي چانڊوڪي وکربي آهي. مون جڏهن کيس ڏٺو ته ڪٿان کان هي شعر ٻُريو:
پھلے اک شخص میری ذات بنا،
اور پھر پوری کائنات بنا۔
ايپرل هڪ شخص نه پر سڄي ڪائنات هئي... پهرين سيمسٽر جي دوران آئون کيس لئبرري ڪيفي ٽيريا ۽ ڏاڪڻين تي دوستن ۾ ويٺل ڏسندو هوس. ٻيو سيمسٽر شروع ٿيو ته مون کانئس پُڇيو ته هوءَ ڪهڙا ڪورس پئي کڻي ۽ ائين اسين ٻيئي هڪ ئي ڪلاس ۾ پهچي وياسين. آئون ان ڪلاس ۾ ڪڏهن به دير سان نه پهتس. مون اُن ڪلاس ۾ سڀني کان وڌيڪ مارڪون کنيون. اهي ته ننڍڙيون ڳالهيون آهن، کيس متاثر ڪرڻ جي لاءِ انسان ڪجهه به ڪري سگهيو ٿي. اهو سيمسٽر ڏاڍي تيزيءَ سان گذريو. گل ٽڙندا رهيا، وکرندا ۽ مُرجهائجندا رهيا، نيٺ سيمسٽر جو آخري ڏينهن اچي پهتو. مون کي لڳو ته اهو بهار جو آخري ڏينهن هو. ايپرل پنهنجي سيٽ تان اُٿي مون وٽ آئي ۽ چوڻ لڳي ”مونکي حيرت آهي ته هڪ پاڪستاني شاگرد آمريڪي تاريخ جي ڪورس ۾ مون کي پويان ڇڏي ويو.“ سندس اها حيرت منهنجي لاءِ انعام هئي. ماڻهو شايد ان ئي هڪ گهڙي کي حاصل ڪرڻ لاءِ ڪشالا ڪاٽين ٿا. ايپرل جو اهو آخري سيمسٽر هو، هن جي ڊگري مڪمل ٿي چڪي هئي ۽ هو واپس فلوريڊا هلي ويئي ۽ ان سان گڏ اهي سمورا گُل به ساڻس گڏ هليا ويا. فلوريڊا کي چمڪندڙ سج جي رياست Sun Shine State چئبو آهي. مونکي پڪ آهي ته اهو سج ساڳئي نموني چمڪندو هوندو. ايپرل ته هئي ئي اهڙي.