سفرناما

اخوت جو سفر

هن ڪتاب جي شروعات هارورڊ يونيورسٽيءَ جي هڪ سفر سان ٿئي ٿي. آمريڪا جو هي سفرنامو اصل ۾ اخوت جو ئي سفر آهي. يارهن سالن تي ٻڌل، اخوت جي شروعات، اُن جو فلسفو، اصول، طريقي ڪار، ان جا گُڻ ۽ اوڳُڻ، امڪانن جا نوان اُفق، ائين کڻي چئجي ته اهو سفر در سفر آهي. هڪ اهم سفر، جيڪو هلندي گهمندي ٿيو ۽ ٻيو اهو سفر جيڪو خيالن ۾ ٿيو.
Title Cover of book اخوت جو سفر

2.4: هڪ ٻيو سفر

واشنگٽن کان لاس اينجلس جو سفر ڇهن ڪلاڪن تي ٻڌل هو. جهاز ۾ ويهي پتو پيو ته انهن ڇهن ڪلاڪن ۾ کائڻ پيئڻ. ناشتي يا لنچ جو ڪو به بندو بست نه هوندو. جيڪڏهن ڪنهن کي بُک لڳي ته فضائي ميزبان کي گهرائي، ڪريڊٽ ڪارڊ پيش ڪري ۽ جيڪو کپي سو کائڻ جي لاءِ خريد ڪري، ايئرلائن کائڻ پيئڻ جي ڪا به شيءِ مفت ۾ نه ڏيندي. اسين پي آءِ اي کي خراب ٿا چئون، پر اهو ڪاروباري ۽ رُکو انداز پهريون گهمرو نظر آيو. مون چوڌاري نظر ڦيرائي، يورپين، اسپيني، ڪارا ۽ ايشيائي، هر رنگ ۽ نسل جا ماڻهو ويٺل نظر آيا. ڪجهه سُٺن ڪپڙن ۾، ته ڪي وري عام جينز پاتل. هڪ طرف ڏهن ٻارهن عجب جهڙن همراهن جو هڪ ٽولو ويٺل نظر آيو. رنگين ڪپڙا، زنانو آواز، ميڪ اپ، شايد کدڙا هئا. آمريڪا جي ڪيترين ئي رياستن ۾ هم جنس پرستن جي وچ ۾ شادي کي تحفظ حاصل آهي. رڳو واشنگٽن ۾ پنج هزار اهڙا پرڻيل جوڙا آهن، جن جو واسطو هڪ ئي جنس سان آهي. کين گڏ رهڻ جي لاءِ عدالت باقاعده اجازت نامون جاري ڪري ٿي. اهي پنج هزار پرڻيل جوڙا ۽ ٻيا هم جنس پرست جڏهن پنهنجي حقن جي لاءِ جلسو يا جلوس ڪڍن ٿا ته وڏي هلچل مچي وڃي ٿي. منهنجي ڀر ۾ سيٽ تي هڪ ڪراڙو شخص ويٺو هو. ڪراڙپ جي باوجد به هڏ ڪاٺ سگهارو هئس. هن ان ٽولي کي ڏٺو ته پنهنجو منهن مٿو پٽڻ لڳو، کيس شايد انهن جي چال چلت پسند نه هئي. هو سڄو رستو کين گهٽ وڌ ڳالهائيندو ۽ ڪمپيوٽر تي هڪ ناول پڙهندو رهيو. ڪجهه صفحا کانپوءِ ڪمپيوٽر تان نظرون هٽائي ۽ مٿي فضا ۾ تڪڻ ٿي لڳو. لکت مان لذت حاصل ڪرڻ جو اهو انوکو انداز هو. هر لفظ يادن جي ڪنهن دبستان ۾ کلندو هوندو. هن پنهنجي بيگ مان ڪجهه بسڪوٽ ڪڍيا ۽ مونکي ٻه بسڪٽ پيش ڪيا. اها غير معمولي ڳالهه هئي. مونکي لڳو ته آمريڪا ۾ اڃا تائين اڳين شرافت جا نمونا موجود آهن. ايئرلائن جي بي رخي جي شڪايت ختم ٿي ويئي، ان شخص جي وفاداري متاثر ڪندڙ هئي. ٻه ڀيرا ٽوائلٽ وڃڻ جي لاءِ اٿيو، پر ڏهه ڀيرا ان زحمت تي معذرت ڪيائين. هن جي لهجي ۾ شائستگي ادب سان محبت جي سوکڙي هئي. سٺا ڪتاب گهڻو ڪجهه سيکارين ٿا، تهذيب به ته صبر به. آسپاس ويٺل اڪثر ماڻهو ڪتابن سان دل وندرائي رهيا هئا. مون وٽ ڪو به ڪتاب نه هو، پر هڪ ڪتاب سدائين منهنجي ڀر ۾ رهي ٿو. جيئن ئي مون سيٽ تي ڪنڌ رکيو، اخوت جي ڪتاب جا ورق کلڻ لڳا. ان ڪتاب جو هڪ باب خواجه سرائن جي باري ۾ به آهي، بيمار ۽ ڪراڙن خواجه سرائن (کدڙن) جي مدد جو هڪ منفرد قدم، جيڪو اخوت لکيو هو.