5.25: منهنجو ماڳ آهي سوجهري جو جهان
هتي جي ڇهن هزارن شاگردن ۾ ڪيترائي پاڪستاني پڻ آهن. انهن پاڪستاني شاگردن ۾ هڪ اخوت جي دوست به هئي، جنهن جو نالو وردا آهي. وردا پنهنجي صلاحيتن جي ڪري سڄي ڪاليج ۾ مشهور آهي. فيڪلٽي کان وٺي ڪاليج جي پريزيڊنٽ تائين سڀ هن جي گهڻي عزت ڪندا آهن. اخوت جي تقريب ۾ پنجاهه کان به وڌيڪ شاگردن ۽ استادن کي گڏ ڪرڻ هن جو ڪمال هو. ڪاليج جو پريڊيڊنٽ به سڄي تقريب ۾ موجود رهيو ۽ هن پنهنجي خيالن جو اظهار پڻ ڪيو. هتي اخوت جي ڪهاڻيءَ سڀني کي متاثر ڪيو. ڪيترن ئي شاگردن پاڪستان اچي انٽرن شپ جو اشارو پڻ ڪيو. تقريب جي دوران استادن به ڳالهايو ۽ شاگرن کي سوالن جوابن جو ڊگهو موقعو مهيا ڪيو ويو، مين هٽن ول جي ويب سائيٽ ۽ نيوز ليٽرز ۾ ڪيترائي هفتا اخوت جي ڪهاڻي ڇپجندي رهي.
وردا پنهنجي ڪاليج کان سواءِ هڪ ٻي ملاقات جو پڻ بندوبست ڪيو هو. اها ملاقات هندستاني نسل جي انوپم ستيا شي سان هئي. انوپم ڪجهه عرصو اڳ ”بار ڪلي بئنڪ“ ۾ هڪ اعليٰ عهدي تي مقرر هو، پر هاڻ پنهنجو ڪاروبار ڪري ٿو. هن ٻارن جي تعليم جي لاءِ هڪ اين جي او پڻ ٺاهي آهي، جيڪا مختلف ملڪن ۾ غريب ٻارن کي شروعاتي تعليم ڏيڻ جي لاءِ مدد ڪندي آهي. انوپم جو چوڻ آهي ته اعليٰ تعليم پنهنجي جاءِ تي اهم آهي، پر اسان جو پهريون ڌيان پرائمري تعليم تي هجڻ گهرجي. غريبن کي جستجو آهي ته انهن ٻارن کي اسڪول ۾ آڻڻو پوندو، جيڪي اسڪول کان ٻاهر آهن. هو پنهنجو مثال ڏيندي چوي ٿو ته جيڪڏهن سندس مائٽ کيس پرائمري تعليم نه ڏيارين ها ته هو دهلي جي هڪ غريب پاڙي مان نڪري نيويارڪ جي سڀ کان مهنگي علائقي تائين پهچي نه سگهي ها. انوپم اخوت سان سهڪار جي آڇ به ڪئي ۽ ان خواهش جو به اظهار ڪيو ته آئون ان تنظيم جي صلاحڪار طور ڪم ڪندس. انوپم هڪ عالمي شهري بنجي چڪو هو، جنهن جي زندگي جو مقصد غربت سان وڙهڻ هو، پوءِ اها ڀلي ڪٿي به هجي. سندس چوڻ هو ته جيڪي ماڻهو چاهين ٿا ته دنيا ۾ ڪو به غريب نه رهي ته پوءِ کين گڏجي سڏجي ڪم ڪرڻ کپي. غربت کي عجائب گهر ۾ سجائي رکڻ جي لاءِ اتفاق کپي. اتفاق راءِ يا گڏيل عمل. انوپم، ورود، ريحان، فخر ۽ آئون ڳچ دير تائين هڪ ريسٽورينٽ ۾ ويٺا ڪافي پيئندا رهياسين. اسان جون ڳالهيون پاڪستان ۽ هندستان کان نڪري سڄي دنيا تائين پکڙجڻ لڳيون. جيستائين ٻه ارب ماڻهو ناخوش آهن، تيستائين اسين به خوش رهي نٿا سگهون. ڌرتيءَ جي گولي تي رهندڙ هر شخص جي محرومي، اسان جي محرومي آهي ۽ اسان کي اها محرومي دور ڪرڻي آهي. اسان کي تاريڪين ۽ اونداهين کي شڪست ڏيئي فتح ۾ بدلائڻون آهي. اسان جي منزل ۽ ماڳ روشني جو اهو شهر آهي، جتي سوجهري جو راج هجي.