سفرناما

اخوت جو سفر

هن ڪتاب جي شروعات هارورڊ يونيورسٽيءَ جي هڪ سفر سان ٿئي ٿي. آمريڪا جو هي سفرنامو اصل ۾ اخوت جو ئي سفر آهي. يارهن سالن تي ٻڌل، اخوت جي شروعات، اُن جو فلسفو، اصول، طريقي ڪار، ان جا گُڻ ۽ اوڳُڻ، امڪانن جا نوان اُفق، ائين کڻي چئجي ته اهو سفر در سفر آهي. هڪ اهم سفر، جيڪو هلندي گهمندي ٿيو ۽ ٻيو اهو سفر جيڪو خيالن ۾ ٿيو.
Title Cover of book اخوت جو سفر

5.8: بوسٽن ٽي پارٽي

پروگرام ۾ شريڪ ٿيندڙن کي هر طرح سان رڌل رکيو ويو. ڪجهه سير تفريح ۽ ڪجهه وري وندر ۽ ورونهن جي ذريعي. هڪ رات هڪ قديم ريسٽورينٽ ۾ ڊنر جو بندوبست ڪيو ويو. ماڻهو وڏي اهتمام سان اُت پهتا. مهمان به ته ميزبان! انسان عمر جي ڪهڙي به حصي ۾ هجي. سٺو لڳڻ جي خواهش سدائين ساڻس گڏ رهندي آهي. مُرڪن جي ٽڙندڙ گلن کيس اڃا به سٺو ڪري ڇڏيو آهي. ان ريسٽورينٽ جي آرائش سان ان جي قدامت جو اندازو ٿئي ٿو. ان ئي ريسٽورينٽ جي ويجهو بوسٽن ٽي پارٽي نالي تاريخي واقعو پيش آيو هو. ڊنر جي دوران هڪ ميزبان بوسٽن ٽي پارٽي جو مختصر تعارف ڪرائي ڇڏيو.
بوسٽن ٽي پارٽيءَ کي آمريڪا جي آزادي جي جنگ جي شروعات به چئي سگهجي ٿي. سترهين صدي جي آخري ڏهاڪن ۾ برطانوي پارليامينٽ آمريڪا تي ٽئڪسن جي ڀرمار لاهي ڏني. اهو ظالماڻو طريقو ايترو ته وڌيو جو هڪ ڏينهن Tea Act جي صورت ۾ چانهه تي ڳرو محصول لاڳو ڪيو ويو. آمريڪا، برطانيا جي بيٺڪيت هئي ۽ اُتي جي حڪمران طبقي اُن بيٺڪي جنت مان اُپائجندڙ وڌ ۾ وڌ دولت ميڙڻ ٿي چاهي، پر مقامي ماڻهن کي اها ڦرمار قبول نه هئي. نتيجو احتجاج جي صورت ۾ نڪتو. جڏهن پرامن احتجاج ناڪام ٿيندو آهي ته بغاوت جنم وٺندي آهي. هوريان هوريان احتجاج بغاوت ۾ بدلجڻ لڳو. انهن ئي ڏينهن بوسٽن جي بندرگاهه تي برطانيا مان ايندڙ ٽي بحري جهاز جن ۾ چانهه لڏيل هئي، اچي لنگر انداز ٿيا. بوسٽن جي رهاڪن مهاڪ انڊيز جو ويس ڌاري انهن جهازن تي قبضو ڪري ورتو ۽ هزارين مڻ چانهه سمنڊ ۾ ٻوڙي ڇڏي. اهو واقعو 16 ڊسمبر 1773ع تي رونما ٿيو. تاج برطانيا جي لاءِ اهو ڪو ننڍڙو واقعو نه هو. کين ائين لڳو ته سمنڊ ۾ چانهه جي پتي نه پر سندن سمورو ٺٺ ۽ ٺانگر، دهشت ۽ دٻدٻو ٻڏي ويو آهي. برطانوي وزيراعظم ۽ پارليامينٽ ان قدم کي باغياڻو قرار ڏنو ۽ انتهائي سخت قدم کڻڻ جو اعلان ڪيو، پر کين شايد پتو نه هو ته تاريخ سندن انهن قدمن کان اڳ ئي پنهنجو فيصلو ٻڌائي چڪي آهي. بوسٽن ٽي پارٽي مان آزادي جي هلچل کي مهميز ملي ۽ 1775ع ۾ آزادي جي جنگ جو باقاعده طبل وڄڻ لڳو. ڪجهه وقت کانپوءِ اها جنگ هڪ نئين ملڪ جي صورت ۾ پنهنجي پُڄاڻيءَ تي پهتي. اڳتي هلي ان واقعي جو نالو ’بوسٽن ٽي پارٽي‘ رکيو ويو. 16 ڊسمبر واري رات هڪ فيصلو ڪندڙ رات هئي، ڇو ته ٻي ڏينهن سمنڊ جنهن سج کي اڀرندي ڏٺو، اهو غلاميءَ جو نه پر آزادي جو سج هو... بوسٽن ٽي پارٽي هاڻ احتجاج ۽ آزادي جي هڪ علامت بنجي چڪي آهي. غفلت جي خواب مان سجاڳ ٿيڻ جي دير آهي. هر قوم بوسٽن ٽي پارٽي ملهائي ٿي. بيٺڪي نظام جي پُڄاڻي هر ڀيري بوسٽن ٽي پارٽي تي ئي ٿئي ٿي. وقت جو ڦرڪو ڦريو آهي، دنيا جون قومون سامراج کان آزاد ٿي ويون آهن. پر بوسٽن ٽي پارٽي اڃا به ٿيندي آهي. اهڙي ئي هڪ ئي پارٽي هڪ ڏينهن ڪشمير ۾ به ٿيندي. فلسطين ۾ به ٿيندي. بوسٽن ٽي پارٽي آزاديءَ جو نشان آهي. آئون ريسٽورينٽ جي دريءَ مان ٻاهر ڏسي رهيو هوس. ٻه سؤ سال اڳ اڌ رات اُت اونداهي هئي، ٻاٽ اونداهي، هاڻ اُت روشني آهي. رات جيتري اونداهي هوندي آهي، صبح ايتروئي سهائو هوندو آهي.