4.1: عشق جا امتحان اڃا اڳتي آهن
ڪنهن به قوم جي تقدير جو سڄو دارومدار اُن ڳالهه تي آهي ته اها پنهنجي اندر ڪهڙي قسم جون شخصيتون پيدا ڪري ٿي سگهي. اهو ڳجهه سڄي رات کلي نه سگهيو، اهو عين صبح جو ظاهر ٿيڻ لڳو. ’زوال کي روڪڻ جي لاءِ خودشناس ماڻهن جي گهرج پوندي آهي‘. ذڪي صاحب الل وهاڻيءَ جو جاڳائڻ آيو ته شاعر مشرق جو اهو مشهور جملو منهنجي ڪنن ۾ ٻُرائجڻ لڳو. مونکي لڳو ڄڻ چمن ٽڙي پيو هجي. سندس زور ڀرڻ جي باوجود به ناشتي جي گهرج محسوس نه ٿي ۽ تيار ٿي ايئرپورٽ ڏانهن روانو ٿيس.
صبح جي سهائي ڪيترن ئي رازن کي کولي ٿي ڇڏي. هاءِ پوائنٽ کان واشنگٽن جو سفر رڳو هڪ ڪلاڪ جو آهي. هڪ عدد چانهه جو ڪوپ ۽ اخبار جو مطالعو. اخبار جي اندرينءَ صفحي تي فلوريڊا جي هڪ خبر ڇپيل هئي. فلوريڊا جو نالو پڙهي روشنيءَ جي هڪ لهر اُڀري. ائين لڳو ڄڻ سياري جي نرم اُس پنهنجي هنج ۾ وٺي لاٿو هجي. فلوريڊا، نارٿ ڪيرولينا کان ڪو ايترو پري به نه آهي، رڳو ڪجهه ڪلاڪن جو سفر هوندو. ايپرل سان گڏجڻ جي لاءِ ته پري تائين وڃي ٿو سگهجي. آمريڪا مان واپس ورڻ کانپوءِ به منهنجو ساڻس رابطو رهيو، جنهن سال به سندس موڪليل نيوايئرڪارڊ مليو، اهو سال ڏاڍو سُٺو گذريو. اڄڪلهه هو هڪ وڏي ڪمپنيءَ ۾ وائس پريذيڊنٽ آهي. منهنجي نظرن ۾ آمريڪن يونيورسٽي جا ڏينهن ۽ راتيون لهڻ لڳيون. گهرين نيرين اکين ۾ حيرت ۽ داد جي اها گهڙي، جيڪا ڪيترين ئي گهڙين تي ڳري هئي. ان هڪ گهڙيءَ جي لاءِ ته ماڻهو تيشو کڻن ٿا... منزلون هڻن ٿا. مون هڪ گهڙيءَ جي لاءِ سوچيو ۽ پوءِ ان خيال کي ذهن مان ڪڍي ڇڏيم. نا آسودگي ۽ خلش انهن جو پنهنجو حسن آهي. ايتري ۾ واشنگٽن جا نظارا نظر اچڻ لڳا. مسافر به گهٽ هئا ته رش به نه هئڻ جهڙي هئي. ايئرپورٽ مان ٻاهر نڪرڻ ۾ دير ئي نه لڳي. قدير وعدي موجب اوسيئڙي ۾ هو. سامان هن جي گاڏي ۾ رکي، ايئرپورٽ کان نڪري گهر ڏانهن روانا ٿي وياسين.’جارج واشنگٽن پارڪ وي‘ جا اهي ئي ڄاتل سڃاتل موڙ، اها ئي ساوڪ ۽ اهي ئي گل نظر اچڻ لڳا. مائونٽ ورنن تان لنگهندڙ اهو ئي لنگهه. هڪ ڪلاڪ جي اندر ئي قدير جي گهر پُڄي وياسين. ايندڙ پنج ڏيهاڙا ساڻس گڏ گذارڻا هئا. قدير جي گهر ۾ ڪڏهن به اوپرائپ محسوس نه ٿي. رهڻ ڪهڻ، اچ وڃ سڀ سندس بلي هو. هن پنهنجي ڪم تان به موڪل ورتي هئي ۽ هر گهڙي مون سان رهڻ جو فيصلو ڪيائين. جيڪي ماڻهو آمريڪا کان واقف آهن، تن کي خبر آهي ته اُتي ڪنهن کي وقت ڏيڻ ڪيترو نه ڏکيو آهي. سڀ کان پهرين اسان ايندڙ چئن ڏينهن جو پروگرام ٺاهيو. پنجين اپريل يعني ٻي ڏينهن واشنگٽن ڊي سي ۽ نيشنل مال جو وزٽ، مائڪروفنانس جي مشهور اداري ”فنڪا“ جي صدر سان ملاقات ۽ بالٽي مور جي اسلامي مرڪز ۾ اخوت تي ڳالهه ٻولهه. ڇهين اپريل تي پهرين ڊاڪٽر اختر ۽ ان کان پوءِ ڊاڪٽر اڪبر ايس احمد سان ملاقات ۽ شام جو پاڪستاني ڪميونٽي سان ڊنر، ستين اپريل تي صبح جو ورجينيا ۾ آرگنائيزيشن آف انٽر پرونيورز آف نارٿ آمريڪا ۽ شام جو ورجينيا ۾ ئي پاڪستاني ميڊيا سان ملاقات، اٺين تاريخ تي هڪ ويڊيو انٽرويو، هڪ آمريڪي صحافي سان ملاقات، ڊاڪٽر عبيد جي گهر آجياڻو ۽ اسلامي مرڪز هيگرز ٽائون ۾ ماڻهن سان ملاقات ۽ پوءِ نائين اپريل تي صبح جو بوسٽن روانگي جا پروگرام طئي ٿيا.