سفرناما

اخوت جو سفر

هن ڪتاب جي شروعات هارورڊ يونيورسٽيءَ جي هڪ سفر سان ٿئي ٿي. آمريڪا جو هي سفرنامو اصل ۾ اخوت جو ئي سفر آهي. يارهن سالن تي ٻڌل، اخوت جي شروعات، اُن جو فلسفو، اصول، طريقي ڪار، ان جا گُڻ ۽ اوڳُڻ، امڪانن جا نوان اُفق، ائين کڻي چئجي ته اهو سفر در سفر آهي. هڪ اهم سفر، جيڪو هلندي گهمندي ٿيو ۽ ٻيو اهو سفر جيڪو خيالن ۾ ٿيو.
Title Cover of book اخوت جو سفر

6.13: راجن پور

اخوت راجن پور هڪ روماني تجزيو هو.
2010ع جي مها ٻُوڏ کانپوءِ اخوت فيصلو ڪيو ته اسين ٻوڏ متاثرين ضلعن يعني نوشهري ۽ راجن پور ۾ ڪم ڪنداسين. لاهور جا ڏهه هزار، گهراڻا ۽ راجن پور جا ڏوهه هزار گهراڻا، مواخات مدينه جي پيروي ڪندا. اهو هڪ وڏو فيصلو هو. ٻوڏ ۾ ٻُڏل ڏهن هزار ڪٽنبن کي چونڊڻ ۽ انهن کي قرض حسن ڏيڻ ۽ پوءِ واپسي جي عمل کي يقيني بنائڻ. ان ڪم جي لاءِ گهربل وسيلن جو بندوبست ڪرڻ ۽ پوءِ هڪ شفاف نظام جي جوڙجڪ. راجن پور پنجاب جو سڀ کان ڏاکڻيون ضلعو آهي، جنهن جون سرحدون بلوچستان ۽ سنڌ سان ملن ٿيون. هتي جهالت، بي روزگاري ۽ مٿان وري جاگيرداري ۽ قبائلي نظام جي سخت پڪڙ آهي. انهن ڏورانهن گهٽين. گامن ۾ اخوت جو پيغام عام ڪرڻ ڪو سولو ڪم نه هو. پر اها منزل به ڏکي ثابت نه ٿي. دوستن وڌي چڙهي هٿ ونڊايو ۽ آڪٽوبر 2010ع ۾ ڄام پور ۾ قرض جا پهريان چيڪ پيش ڪيا ويا. اهي چيڪ به نو شهري جيان ٻن مقصدن جي لاءِ هئا. ٻوڏ جي هٿان تباهه ٿيندڙ ڪاروبارن جي نئين سر بحالي۽ پاڻي ۾ لڙهي ويندڙ گهرن جي اڏاوت. ڪالهوڪو شعله بيان شاگرد اڳواڻ ۽ اڄ جو سياستدان خواجه سعد رفيق به ان سفر ۾ اسان سان گڏ هو. سعد رفيق، سندس گهر واري ۽ سندس ساٿين چڱي موچاري رقم گڏ ڪئي ۽ راجنپور پهتا. ميان نصير احمد ۽ شهزاد احمد، اهي سڀ سياست کي وساري، خدمت جي رستي تي نڪري پيا. راجن پور جا رهواسي خواجه رفيق شهيد فائونڊيشن جي ان عطئي ۽ اڻ مئي محبت کان متاثر ٿيڻ کانسواءِ رهي نه سگهيا ۽ ڄام پور برانچ جو نالو، ’ اخوت خواجه رفيق شهيد‘ برانچ رکيو ويو.
”اڳتي وڌي اخوت جو ساٿ ڏيو“ جو نعرو ايترو ته مشهورٿيو، جو سڄي ملڪ مان عطين جو مينهن وسڻ لڳو. ان سلسلي ۾ دنيا ٽي وي وڏو اهم ڪردار ادا ڪيو. لاهور جي اڳوڻي ناظم ميان عامر محمود جو چوڻ هو ته اخوت جي لاءِ هن جا هڙئي وسيلا حاضر آهن ۽ پوءِ هن دل کولي اسان جي مدد ڪئي. عطين جي صورت ۾ به ۽ دنيا ٽي وي جي ذريعي به. اهو اخوت جو بي مثال مظاهرو هو. ميان محمد منشاء ۽ شيخ عابد حسين وانگر، پر عامر محمود به اخوت جي وڏن ڊونرز مان هڪ آهي. ڏهن هزار گهراڻن جي ذميداري کڻڻ جو اهو عمل ڏاڍو صبر وارو به هو. وسيلن جو سلسلو ڪيترائي پيرا ٽٽو، پر اميد جو اهو سلسلو سدائين قائم رهيو. مجيب الرحمان شامي، هارون الرشيد، اجمل نيازي، اوريان مقبول جان، عامر خاڪواني، همايون احسان. اهي سڀ همراهه سڀني کان اڳيان اڳيان هئا ۽ پوءِ انهن ۾ پنجاب جي چيف سيڪريٽري ناصر محمود کوسي جي مدد به اچي پهتي. سندس زور هو ته اجائي مشهوري به نه ٿئي، جو مشهوري ٿيڻ سان برڪت ختم ٿي وڃي ٿي. خدمت جو هُل دنيا ۾ نه پر آخرت ۾ مچڻ گهرجي. الحمدالله اسان جيڪو هدف طئي ڪيو، اهو ٻن سالن کان به گهٽ وقت ۾ پورو ٿي ويو. ڪاميابيءَ جو اهو مرحلو 16- جولاءِ 2012ع تي پورو ٿيو. ٿورا مڃڻ جي لاءِ اسين شاهد حسن شيخ ۽ نديم ملڪ سان گڏ ڪوٽ مٺڻ جي ان خوبصورت مسجد ۾ پهتاسين، جتان کان اُن مهم جي شروعات ٿي هئي. خواجه ڪليم ڪوريجو، ڪمال فريد، حاجي عبدالغني گوپانگ ۽ اخوت جا ٻيا ڪارڪن به اُن موقعي تي موجود هئا. جڏهن اخوت جي ايريا مئنيجر محمد عتيق ٻڌايو ته اڄ راجن پور ضلعي ۾ قرضن جو تعداد ڏهه هزار نو سؤ کان وڌي ويو آهي يعني ڏهه هزارن کان به وڌيڪ گهراڻا اخوت جو حصو بنجي چڪا آهن ته مهمانن کي يقين ئي نه پي آيو. ڪنن ۾ خواجه غلام فريد جو سرحدي آواز ٻرڻ لڳو. پيلو پڪيان ني وي... آچنون رل يار...