6.7: اخوت هيلٿ سروس
اهو ٻُڌي هن جون اکيون ڀرجي آيون. جنهن پير تي هن بيهڻ سکيو هو. جيڪو پير چاليهن سالن تائين هن جو وزن کڻي هلندو رهيو هو، ڇا هو ان کان محروم ٿي ويندو. جڏائپ، بيساکي، ڌڪا! ڪنهن کيس اخوت جي ڪلينڪ جو ڏس ڏنو، هو اُتي پهتو. ڊاڪٽر انعام الحق سندس پير تي پنهنجو هٿ رکي چيو، ”نه ائين نه ٿيندو.“ ۽ پوءِ ائين نه ٿيو. هن جي پير تي مهارت سان مرهم رکيو ويو ته پير ڪاٽڻ جي نوبت نه آئي. ڊاڪٽر انعام الحق جي ٽيم چئن ماڻهن تي ٻڌل آهي ۽ انهن سڀني گڏجي هڪ يا ٻن نه پر اهڙن ڪيترن ئي ماڻهن جا پير ڪٽڻ کان بچائي ورتا. انهن وٽ ڪو اهڙو مرهم آهي، جيڪو نازڪ نسن تي رکڻ سان ئي رت وهڻ بند ٿيو وڃي. گند سُڪيو وڃي ۽ زخم ڀرجڻ لڳندو آهي. ڪجهه همراهه ان کي جادو چوندا آهن ته ڪجهه مسيحائي به. ڊاڪٽر انعام ۽ ڊاڪٽر طاهر رسول جي نظر ۾ اها فقط خدمت آهي. ان خدمت ۾ روبي دانيال ۽ شاهد سليم سڀني کان اڳڀرا آهن. سادگي ۽ خوش مزاجي سندن مَرڪ آهي. هنن گينگرين جي علاج جي خصوصي سکيا ورتي آهي. پر سندن چوڻ آهي ته علاج جو واحد دارومدار رڳو سکيا تي نه هوندو آهي، پر ان جي لاءِ نياز ۽ نوڙت به گهرجي. هو معاوضو نه وٺندا آهن، معاوضو ته مسيحائي جو ضد آهي. ڪنهن جي ٽنگ يا ڪنهن جو پير بچي ويو ته ان کان وڌيڪ ٻيو ڀلا ڪهڙو اجورو هوندو. غريب ۽ امير جو به ڪو قيد ڪونهي، بس ايترو وعدو وٺندا آهن ته هاڻ اهو پير نيڪي جي وک بنجي وڃي. اخوت هيلٿ سروسز هڪ ننڍي ڪلينڪ آهي، پر اُن ڪلينڪ ۾ هيستائين ذيابيطس، بلڊ پريشر ۽ هيپاٽائٽس جي هزارين مريضن جو علاج ٿي چڪو آهي. ڊاڪٽر جاويد اقبال ان ڪم کي وڏي خلوص سان اڳتي وڌايو. هتي ڪا به في نٿي ورتي وڃي. بس هڪ باڪس رکيل آهي، جنهن ۾ جنهن کي جيترو وڻي، اوترو وجهي وڃي ۽ اها رقم وري ڦري گهري مريضن جي ئي ڪم ۾ اچڻي آهي. اخوت جو عزم آهي ته اهو هنڌ شگر جي علاج ۽ تحقيق جي هڪ وڏي مرڪز ۾ بدلجي وڃي. ڪو گهرو زخم ناسور نه بڻجي، نه رت وهي، نه پير وڍڻو پوي. اخوت هيلٿ سروسز تحت اخوت ڪلينڪ اڃان صرف لاهور ۾ قائم ٿي آهي. ايتريون اڃا ٻيون ڪيتريون ئي ڪلينڪس کلڻيون آهن. اُميد جا نوان ڪرڻا، ايثار ۽ درمنديءَ جا نوان رستا کلن. انسانيت جي خدمت ۾ اڳتي وڌجي.