3.14: خليفو ڪي الدين
جهاز جي ڦيٿن هوريان هوريان زمين کي ڇهيو ۽ ڪجهه گهڙين کانپوءِ اسين پنهنجو سامان کڻي رهيا هئاسين . ايئرپورٽ تي ذڪي الدين پال روايتي مُرڪ سان موجود هو. اها ئي گرمجوشي ۽ نوڙت. هن اڳيان وڌي منهنجو سامان کڻڻ چاهيو، کيس روڪڻ جي لاءِ گهڻو زور ڀرڻون پيم. ڪجهه ئي گهڙين کانپوءِ اسين گاڏيءَ ۾ ويٺا هن جي آفيس ڏانهن وڃي رهيا هئاسين. ”اهو 1976ع جو ڪو اهڙو ئي ڏينهن هو، جڏهن آئون هڪ نئون خواب کڻي هن ايئرپورٽ تي لٿو هئس، منهنجي کيسي ۾ رڳو چاليهه ڊالر هئا ۽ چاليهه ڊالر ان سپني جي ساڀيان واسطي تمام گهٽ هئا.“ ذڪي صاحب مونکي ٻڌايو، پر هن اهو نه ٻڌايو ته انهن چاليهن ڊالرن کانسواءِ وٽس ٻيو به گهڻو ڪجهه هو. يعني محنت ۽ ايمانداري جو اهو جذبو، جيڪو سندس وڏڙن جي نشاني هو. ذڪي صاحب ڪم ۾ لڳي ويو. هن نه ڏينهن ڏٺو نه رات، نيٺ محنت رنگ لاٿو ۽ رستا ڪشادا ٿيڻ لڳا. هن ڪيترائي ننڍا ننڍ ڪم ڪرڻ کانپوءِ غاليچن جو ڪاروبار شروع ڪيو. ٽيهن سالن تي ٻڌل ان ڪهاڻي کي ڪجهه لفظن ۾ بيان ڪرڻ ممڪن نه هو. تت اهو ته ڏسندي ئي ڏسندي هو آمريڪا ۾ غاليچن جو وڏو واپاري بنجي ويو. جنهن دوڪان کان ڪم شروع ڪيو هئائين، هوريان هوريان اُن سان لڳ سڀ دوڪان خريدي ورتائين. 2001ع ۾ اوچتو خيال آيس ۽ اهي دوڪان جن جي ماليت ان وقت ٽن ملين ڊالرن جي لڳ ڀڳ هئي، شهر جي” ايوان تجارت“ کي عطيو ڪري ڇڏيائين. سڄو شهر حيران ٿي ويو ته هي ڪهڙو واپاري آهي، جنهن ڪروڙين روپين جي مليڪت اجنبي شهر ۾ اهو چئي ورهائي ڇڏي ته، مون جيڪو ڪمايو اهو به هن شهر جي مٽي مان ڪمايو، هاڻ هن شهر جي ترقي ۾ منهنجو حصو پتي به هئڻ گهرجي. هاءِ پوائنٽ شهر، ذڪي صاحب تي پنهنجي محبت جا دروازا اُپٽي ڇڏيا. ايوان تجارت جي ڪتاب ۾ لکيل هي سٽون آمريڪا جي رهواسين پاران هڪ پاڪستاني کي خراج عقيدت آهن.
Everyone in high Point knows that their city indeed improved because a special person came from Pakistan on July 4, 1976 and now calls high Point his home. His gift has provided and will continue to provide, an example for each of us to follow. He is a true citiez. Of the world, a prime example of a wonderful Corporate Citizen. Who cares about his community and is taking action to validate his belief.
مون انهن ٻن ڏينهن ۾ ذڪي صاحب لاءِ ان شهر ۾ وڏي عزت ڏٺي. هو ڪنهن چوڪ تي بيهندو هو ته ماڻهو کيس ذڪي ذڪي ڪري، ويڙهي ويندا هئا. هاءِ پوائنٽ ايوان تجارت جي صدر ٽام والٽ جو چوڻ هو ته هو گذريل پنجويهن سالن کان ايوان سان لاڳاپيل آهي، پر ايوان کي هيڏو وڏو عطيو اڄ سوڌو ڪنهن به نه ڏنو آهي. منهنجو فخر سبب ڳاٽ اوچو ٿي ويو. مون کي لڳو ته ذڪي الدين اڪيلي سر ئي انهن سڀني پاڪستانين جي ڏوهن جو ڪفارو ادا ڪري ڇڏيو آهي، جيڪي ڪوڙا ڪاغذ ٺهرائي آمريڪا ويندا آهن ۽ پوءِ ڪريڊٽ ڪارڊ ۽ هُنڊي جي نالي تي ڦرمار جي بازار گرم ڪري ڇڏيندا آهن. مون جڏهن کانئس پڇيو ته اهو ڪهڙو جذبو هو، جنهن کيس ان طرف جهڪايو ته هن ڏاڍي سادگي سان جواب ڏنو.
I feel that everyone has a responsibility to try to leave world a better place than they found it.
ذڪي صاحب کي آمريڪا جي پنجاه سُٺن واپارين جي فهرست ۾ شامل ڪيو ويو آهي. ذڪي صاحب جو ڪاروبار اڄ ان عروج تي ڪونهي، جهڙو پهرين هو، پر سندس هاڻوڪو شوروم به هڪ لک چورس فوٽن تي مشتمل آهي. آئون اُن جي سار سنڀال ۽ پکيڙ ڏسي حيران ٿي ويس. ان ۾ ڪيترائي اهڙا ايراني غاليچا ڏٺم، جن جو ملهه ٻن کان ٽي ڪروڙ روپيا هو. اهڙيون شيون گڏ ڪرڻ اميرن جا شاهاڻا شوق آهن، اها سڀ دولت جي ريل ڇيل ۽ شوق جي ڳالهه آهي. جيڪي ماڻهو انساني هٿن سان ٺهيل قيمتي غاليچن ۾ موڙي سيڙائين ٿا، خليفو ذڪي الدين انهن جي لاءِ هڪ ڀروسي جوڳو نالو آهي. اهو نالو نه رڳو آمريڪا پر سڄي دنيا ۾ هڪ معتبر حوالو آهي. خليفي شجاع الدين جي پوٽي کي ائين ئي هئڻ گهرجي ها. هڪ پاڪستانيءَ کي به ائين ئي فياض، دردمند ۽ ديانتدار هئڻ کپي.