سفرناما

اخوت جو سفر

هن ڪتاب جي شروعات هارورڊ يونيورسٽيءَ جي هڪ سفر سان ٿئي ٿي. آمريڪا جو هي سفرنامو اصل ۾ اخوت جو ئي سفر آهي. يارهن سالن تي ٻڌل، اخوت جي شروعات، اُن جو فلسفو، اصول، طريقي ڪار، ان جا گُڻ ۽ اوڳُڻ، امڪانن جا نوان اُفق، ائين کڻي چئجي ته اهو سفر در سفر آهي. هڪ اهم سفر، جيڪو هلندي گهمندي ٿيو ۽ ٻيو اهو سفر جيڪو خيالن ۾ ٿيو.
Title Cover of book اخوت جو سفر

4.16: هڪ حلقو منهنجو آهي، هڪ هُن جو

اڪبر ايس احمد جي ڳڻپ پاڪستان جي ناليوارن ماڻهن ۾ ٿئي ٿي. سول سروس، هارورڊ ۽ ڪيمبرج ۾ استاد، امريڪن يونيورسٽي ۾ ابن خلدون چيئر. نوڪريءَ جي شروعاتي ڏينهن ۾ هن پنهنجو گهڻو وقت وزيرستان، اورڪزئي ۽ خيبر ايجنسيءَ ۾ گذاريو ۽ پوءِ بلوچستان ۾ جتي جا ماڻهو اڄ به کيس ياد ڪن ٿا. اڪبر ايس احمد هڪ شاعر به آهي ته دانشور به. هن هڪ ڊزن کان به وڌيڪ ڪتاب لکيا آهن. جن ۾ شاعري ۽ ڊراما پڻ شامل آهن. ويجهڙ ۾ سندس شاعريءَ جو ڳٽڪو ”وچ ۾ ڪٿي لڙڪيل“ جي نالي سان آمريڪا ۾ ڇپيو آهي، پر آئون ان ڪتاب مان گهڻو محضوظ ٿي نه سگهيس، جو شاعري پڙهڻ جو مزو فقط پنهنجي زبان ۾ اچي ٿو. اڄڪلهه اڪبر ايس احمد انساني حقن جي جدوجهد ۾ پڻ شامل آهي. سندس چوڻ آهي ته سڄي دنيا جون رياستون اقليتن جي لاءِ زهر قاتل بنجي چڪيون آهن. ننڍين ننڍين سڀيتائن، ثقافتي ۽ مذهبي گروهه قومي ڌارا ۾ شامل نه آهن. هو پنهنجي سڃاڻپ قائم رکڻ چاهين ٿا، پر کين طاقت جي ٻَل تي دٻايو وڃي ٿو. اهو سڀ ڪجهه هڪ سوچيل سمجهيل رٿابنديءَ تحت ڪيو ويندو آهي، جنهن جي نتيجي ۾ تشدد ۽ تباهي جنم وٺندي. انساني يڪجهتي، بنيادي حق، امن امان ۽ سماجي انصاف، اهي وڏا وڏا تصور ٽٽي وکري ويندا.
هن پنهنجي ڪئريئر جو وڏو حصو بلوچستان ۾ گذاريو. نواب اڪبر بگٽي، مير غوث بخش بزنجو، ڄام غلام قادر، مير جعفر خان جمالي ۽ ٻين ڪيترن ئي بلوچ اڳواڻن سان هن جي رفاقت رهي. ڪجهه وقت اڳ بلوچن سان جيڪو سلوڪ ڪيو ويو، اُن تي کيس وڏو صدمون پهتو. سندس خيال ۾ نواب اڪبر بگٽي جي موت بلوچستان ۾ عليحدگي جي تحريڪ کي هوا ڏني آهي. اهو فيصلو اڳوڻي صدر پرويز مشرف جي رعونت هئي يا سندس مُٺ جيترن ساٿين واقعي اهو سمجهيو ٿي ته جبلن تي ويٺل اهو اسي سالن جو جهونو اسلام آباد جي لاءِ خطري جو سبب آهي. اڪبر ايس احمد محقق به آهي ته تاريخ جو ڄاڻون به، ڪجهه ماڻهن جي نظر ۾ هو هڪ وکريل، منتشر ۽ تڪراري شخصيت آهي ۽ ڪجهه ماڻهو سندس فڪري ۽ علمي ڪاوشن کي شڪ جي نظر سان ڏسندا آهن، پر مون کي ته سندس هر ڳالهه ۾ پاڪستان جي محبت ئي نظر ٿي اچي. ان محبت ۾ جذباتيت نه پر هڪ گهرائي هئي. هو هر ڳالهه جي تاويل تاريخ مان ڳولي ٿو. بي.بي.سي. (B.B.C) چواڻي. Akber S Ahmed is world’s leading authority on contemporarty Islam. پر اها تمام وڏي دعويٰ آهي. سندس شاعري جي ڪتاب Somewhere between Susp ended جي به وڏي هاڪ آهي. مهاڳ لکندڙ لکي ٿو: جيڪڏهن ڪو اوهان کان پُڇي ته سمنڊ ڪيترو گهرو آهي ته اهو ڪتاب کيس ڏجو ۽ چئجو ”هيترو“. سمنڊ جهڙي گهري ان ڪتاب جي ليکڪ اخوت جي تصور ۽ نظام کي واکاڻيو ۽ پوءِ ڪتاب جي ٽائٽل تي هڪ خوبصورت پيغام سان ڪتاب پاڻ کي ڏنو.
ان ملاقات جي دوران ڪجهه شاگرد پڻ موجود هئا. سندس چوڻ تي هڪ هندستاني شاگرد ان ڪتاب مان ڪجهه نظم پڙهي ٻڌايا. جن ۾ پاڪستان سان محبت جو اظهار ڪيل هو. ان وچ ۾ اڪبر ايس احمد جي ننهن ميلوڊي فوڪس به اچي ويئي، جيڪا جارج ٽائون يونيورسٽي سان لاڳاپيل آهي ۽ مختلف مذهبن جي وچ ۾ هم آهنگي جي واڌاري لاءِ ڪم ڪندي آهي. ساڻس منهنجي ملاقات ڍاڪا ۾ هڪ ڪانفرنس ۾ ٿي هئي. لڏ پلاڻ، لڙڪ، اميدون، دوريون، ذاتي الميا، ۽ اجتماعي ڏک... نظم پورا ٿيا ته ملاقات جو وقت به ختم ٿيو. اسان جي ميزبان ڏاڍي نوڙت سان اسان کي الوداع چئي. آئون هن جي ڪمري مان ٻاهر نڪتس ته مونکي سول سروس جا ڪجهه ٻيا همراه ياد اچڻ لڳا. جهڙوڪ: قدرت الله شهاب، مختيار مسعود، شيخ منظور الاهي، مصطفيٰ زيدي، مسعود مفتي، اطهر طاهر، طارق محمود، ظفر محمود، اوريان مقبول جان، سيد ابو احمد عاڪف وغيره. اهي سڀ همراه زنجير جون مختلف ڪڙيون آهن. آئون پاڻ به ان ڊگهي زنجير جو هڪ حصو آهيان. مونکي اهو خوبصورت شعر ياد اچڻ لڳو.

ایک حلقہ میں ہوں اس کا دوسرا حلقہ ہے تو،
دور تک پھیلا ہوا ہے سلسلہ زنجیر کا۔