2.16: ڪيلي فورنيا ۽ اصلوڪا آمريڪي
دامن پہ کوئی چھیٹ نہ خنجر پہ کوئی داغ،
تم قتل کرو ہو کہ کرامات کرو ہو۔
سفرناما
اخوت جو سفر
هن ڪتاب جي شروعات هارورڊ يونيورسٽيءَ جي هڪ سفر سان ٿئي ٿي. آمريڪا جو هي سفرنامو اصل ۾ اخوت جو ئي سفر آهي. يارهن سالن تي ٻڌل، اخوت جي شروعات، اُن جو فلسفو، اصول، طريقي ڪار، ان جا گُڻ ۽ اوڳُڻ، امڪانن جا نوان اُفق، ائين کڻي چئجي ته اهو سفر در سفر آهي. هڪ اهم سفر، جيڪو هلندي گهمندي ٿيو ۽ ٻيو اهو سفر جيڪو خيالن ۾ ٿيو.
- 4.5/5.0
- 8750
- 654
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- ڊاڪٽر محمد امجد ثاقب
- ڇاپو پھريون
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو
- • سنڌ سلامت پاران
- • مترجم پاران : يوسف سنڌي
- • پهرين وک : محمد امجد ثاقب
- • ”بابا“ امجد ثاقب : عطا الحق قاسمي
- • امام، امجد ثاقب جي پويان : مجيب الرحمان شامي
- • هيءَ سماج اڃا سُنڍ نه ٿيو آهي : جاويد چوڌري
- باب پهريون
- 1.1 عشق جي دردمنديءَ جي ڳالهه ئي ٻي آ
- 1.2 سفر جي شروعات مانچسٽر کان نيويارڪ
- 1.3 هن ناڻي واڌ نظام کي هاڻ برباد ٿيڻ گهرجي
- 1.4 اسين نون ارادن سان صبح جي شروعات ڪريون ٿا
- 1.5 پهريون ڏينهن
- 1.6 ڇا زندگي ڪنهن مفلسيءَ جو چولو آهي؟
- 1.7 مواخات (ڀائپي) جو سبق ۽ پهريون قرض
- 1.8 مسجد هجي يا مدرسو يا وري خانقاهه
- 1.9 سونهن سان ايڏي ته ٽُٻ آهين
- 1.10 ڪندو ياد مون کي هي سارو زمانو
- 1.11: منهنجي محبت جو پيغام، جيستائين به پهچي
- 1.12: وٺڻ وارا يا ڏيڻ وارا
- 1.13: قافلو
- 1.14: هڪ ٻي ساروڻي
- 1.15: عشق اسان وٽ آرائين جيئن
- 1.16: پري تائين پکڙيل آهي سلسلو زنجيرن جو
- 1.17: ڇا اخوت وٽ ڪو حل آهي
- 1.18: مونکي حڪم آهي اَذان لااله ٰ الا الله
- 1.19: هن خوشبوءِ جيان منهنجي پذيرائي ڪئي
- 1.20: هارورڊ اسڪوائر
- 1.21: عبدالقادر حسن
- 1.22: هڪ تصور- هڪ تحريڪ
- 1.23: دردمنديءَ تي اختيار ڪونهي
- 1.24: بوسٽن کان واشنگٽن
- 1.25: آمريڪا جو پهريون صدر جارج واشنگٽن
- 1.26: گلن جو شهر
- 1.27: ڏينهن ۽ رات جو ڦيرو
- 1.28: چؤڏس چٽاڻون
- باب ٻيو
- 2.1: باهه وسائيندڙ
- 2.2: نيٺ ته ٿيندو سوجهرو
- 2.3: ڳولائي ڳولا
- 2.4: هڪ ٻيو سفر
- 2.5: خواجه سرا
- 2.6: ميڪ اي ڊريم
- 2.7: اُڌاري زندگي
- 2.8: لاس اينجلس
- 2.9: اعزاز جي گهر ۾
- 2.10: هڪ خوبصورت ڊنر
- 2.11: غربت ڇا آهي؟
- 2.12. اچو ته ڪنهن خواب جي اُڻت ڪريون
- 2.13: صبح جو ٿڌڙي هير اهو پيغام ڏيئي ويئي
- 2.14: واپاري برادري: اسين پنهنجي منزل جا دڳ چٽيون ٿا.
- 2.15: فقير منش واپاري
- 2.16: ڪيلي فورنيا ۽ اصلوڪا آمريڪي
- 2.17: هڪ عجيب شخص، منهنجي سڄي ڪٿا
- 2.18: هالي وڊ: بابر به عيش ڪوش که عالم دوباره نيست
- 2.19: جيڪڏهن
- 2.20: پهريون ڪرڻون
- 2.21: پٿرن ۽ ڪَنڊن مان جهان پيدا نٿو ٿئي
- 2.22: ايندا مستن جا قافلا وچن پاڙهڻ
- 2.23: عقيدت بدران عمل
- 1.24: آئون ته اڪيلو ئي هليو هئس منزل ڏانهن پر
- 2.25: پنهنجي زندگي گهوريان، پنهنجي وفا پيش ڪريان
- 2.26: جيڪا ڳالهه دل مان نڪري ٿي
- 2.27: اي دوست! ڪنهن همدم جو ملڻ
- 2.28: مڪالمو ۽ ترقي جو سفر
- 2.29: لبريشن لون ۽ نعيم مسيح
- 2.30: نعيم مسيح جي ڪهاڻي
- 2.31: ازنگاهِ مصطفيٰ صه پنهان بگير
- 2.31: جالنڌر ۽ اخوت
- باب ٽيون
- 3.1: هزارين سال نرگس پنهنجي بي نوريءَ تي روئي ٿي
- 3.2: ابراهام لنڪن
- 3.3: ٽيڪساس، گذريل ڏينهن ڏانهن ڊوڙ
- 3.4: اصلوڪا رهاڪو ۽ شيدي.... رت هاڻون داستان
- 3.5: پراڻيون ڳالهيون ياد آيون
- 3.6: گذريل زمانا سي ياد پيا
- 3.7: هڪ ٻرندڙ شعلو منهنجي روح مان نڪتو
- 3.8: ڪڏهن مسافر کي ڇڏيل منزل به ياد ايندي آهي
- 3.9: ڪندو ياد مونکي هي سارو زمانو
- 3.10: شام جا ڪجهه مهمان
- 3.11 شل توتي هرگهڙيءَ رحمتون وسن
- 3.12: ڪيڏو آهي شور فضا ۾
- 3.13: هڪ چڻنگ
- 3.14: خليفو ڪي الدين
- 3.15 هاءِ پوائنٽ شهر ۾
- 3.16: غاليچن جا واپاري
- 3.17: ڊاڪٽر اجمل نيازي
- 3.18: غريبيءَ جي بدران اميري ختم ڪريو
- 3.19: تنهنجو آواز مڪو ۽ مدينو
- باب چوٿون
- 4.1: عشق جا امتحان اڃا اڳتي آهن
- 4.2: گهر جي رونق هُل تي هجي ٿي.
- 4.3: دل چيري ته ڏس
- 4.4: اچ ته گڏجون پاڻ ۾
- 4.5: واشنگٽن ڊي سي
- 4.6: وائٽ هائوس ۽ ڪيپيٽل هل
- 4.7: نيشنل هال
- 4.8: مارٽن لوٿر ڪنگ: اهڙو ڏينهن به ايندو ساٿي
- 4.9: انسان خساري ۾ آهي
- 4.10: جيفرسن: ڏاهو صدر
- 4.11: شفق جو ڳاڙهو رت
- 4.12: اسين ته ڪرم ڏانهن جهڪيل آهيون
- 4.13: بالٽي مور
- 4.14: ٻيو ڏينهن
- 4.15: امريڪن يونيورسٽي
- 4.16: هڪ حلقو منهنجو آهي، هڪ هُن جو
- 4.17: سروري در دين ما خدمت گري ست
- 4.18: هن جو جلوه مون کي متاثر ڪري نه سگهيو
- 4.19: تان مڃ محمد صه ڪارڻي
- 4.20: اسين سخن فهم آهيون
- 4.21: دعا
- 4.22: يونيورسٽي آف ميري لينڊ
- 4.23: منهنجي ان سوال تي غور ڪجو
- 4.24: ساک سان ٿو چوان باک ڦٽندي ضرور
- 4.25: نيڪيءَ جا ٻه واقعا
- 4.26: لا وارث لاشن جو محافظ
- 4.27: هڻ وٺ مان ڇا هڙ حاصل
- باب پنجون : بوسٽن- نيويارڪ- نيوجرسي
- 5.1: ايندڙ منزل
- 5.2: هوائن جي دوش تي انهن جا نالا ولبرائٽ ۽ آرول رائٽ هئا.
- 5.3: بيڪر هال
- 5.4: مومن جو زوال هٿين خالي هئڻ سان ڪونهي
- 5.5: گر قبول افتدز ہے عزو شرف
- 5.6: يوتي الحڪمته من يشاء
- 5.7: غم جي اونداهي جي رات
- 5.8: بوسٽن ٽي پارٽي
- 5.9: آسمان پرهه ڦٽي جي سوجهري سان سهائو ٿيندو
- 5.10: عبدل ۽ راشد
- 5.11: اسان کي مواخات جي گهرج آهي
- 5.11: ماڻڪ موتي ميڙي ويٺو
- 5.12: عجيب شئيِ آهي آشنائي جي لذت
- 5.14: هڪ ٻيو ڊيوڊ
- 5.15: مارٽن لوٿر ڪنگ، ميلڪم ايڪس، محمد علي ۽ مائيڪل ڊيوڊ.
- 5.16: هل ته نڪري هلون بتڪدي مان
- 5.17: ڪو مونکي منهنجو ننڍپڻ موٽائي ڏي
- 5.18: نيويارڪ: فيصلا هتي نٿا ٿين
- 5.19: خزان مون کي رئاڙي ٿي، بهار جي ياد ۾
- 5.20: آمريڪا رڳو وال اسٽريٽ ته ڪونهي
- 5.21: عورت جي وجود سان ئي ڪائنات جا رنگ نکرن ٿا
- 5.22 : نظر جي ڳالهه زبان سان ڪيئن ڪجي
- 5.23: اهو به ته حج آهي
- 5.24: عطا الحق قاسمي
- 5.25: منهنجو ماڳ آهي سوجهري جو جهان
- 5.26: ميزبان هجن ته ههڙا
- 5.27: ٿئي ته محبت جي زبان سان اخوت جو بيان
- 5.28: اخوت يونيورسٽي
- 5.9: يونيورسٽي ڪيئن جُڙندي؟
- 5.30: دنيا ڏاڍي وڏي آهي
- 5.31: نيويارڪ کان روانگي
- 5.32: وياج نه پر قرض حسن: اوريان مقبول جان
- 5.33: ڪاميابيءَ جون ڪهاڻيون عامر خاڪواني
- 5.34: ناقصان را پير ڪامل ڪاملان را راهنما
- 5.35: پنهنجي حصي جي روشني: عرفان صديقي
- 5.36: تنهنجي نانءُ تي ڏکويل گڏ ٿي ويندا
- 5.37: اچو ته ڪو ڏيئو ٻاريون
- 5.38: موڪلاڻي
- باب ڇهون : نيويارڪ- واپسي-لاهور
- 6.1: اسان سڀني کي پنهنجي رب طرف موٽڻو آهي
- 6.2: يختص برحمته من يشاء
- 6.3: پنجاب ايجوڪيشنل انڊومنٽ فنڊ
- 6.4: فائونٽين هائوس
- 6.5: فائونٽين هائوس سرگوڌا
- 6.6: پنجاب ويلفيئر ٽرسٽ فارڊس ايبل
- 6.7: اخوت هيلٿ سروس
- 6.8: راولپنڊي
- 6.9: فيصل آباد
- 6.10: نوشهره
- 6.11: ڪوئٽا: شهيدن جو رنگ ضرور رنگ لائيندو
- 6.12: ڪراچي
- 6.13: راجن پور
- 6.14: منهنجي ڳوڙهن جو ازالو ته ممڪن ڪونهي
- 6.15: چنيوٽ
- 6.16: جهان کي ڏيو مبارڪون، اسين پيا ڪاهيندا اچون
- 6.17: درد جو رشتو وڏو آهي
- 6.18: مون کانپوءِ اها مصيبت ڪيڏانهن ويندي
- 6.19: ليلائي لهين، تان پڻ ليلائج
- • محمد امجد ثاقب جو تعارف
دامن پہ کوئی چھیٹ نہ خنجر پہ کوئی داغ،
تم قتل کرو ہو کہ کرامات کرو ہو۔