2.1: باهه وسائيندڙ
سندس چوڻ آهي ته ”اخوت هڪ ننڍڙي ٻيڙي آهي، پر اُن ۾ اها سگهه آهي، جيڪا انهي کي سمنڊ جي ٻي پار سُهائي طرف وٺي وڃي سگهي ٿي.... اسان کي پڪ آهي ته اسين ان ٻيڙيءَ کي وڏو جهاز بنجندي ڏسنداسين.“ هن اها ڳالهه اڄ کان ست سال اڳ 2006ع ۾ چئي هئي، اڄ ستن سالن کانپوءِ اها ٻيڙي واقعي هڪ جهاز بنجي چڪي آهي. اخوت جي پهرين ڊاڪيومينٽري ٺاهڻ جي لاءِ اسان جن ماڻهن سان رابطو ڪيو، انهن سڀني اخوت جي باري ۾ پنهنجي خيالن جو اظهار ڪرڻ جي لاءِ هائوڪار ڪئي. انهن ۾ جاويد احمد عامدي، مجيب الرحمان شامي، منير نيازي، امجد اسلام امجد، عبدالقادر حسن، پروفيسر عبدالجبار شاڪر ۽ پوءِ مستنصر حسين تارڙ. هن اخوت جي باري ۾ جيڪا ڳالهه چئي، قدرت اها سچ ڪري ڏيکاري. اها ڊاڪيومينٽري جاويد چوڌريءَ جي نگرانيءَ ۾ ٺهي ۽ ان جي پُڄاڻي به سندس ئي آواز ۾ هڪ پيغام تي ٿي. جاويد چوڌري پنهنجي ان پيغام کي هڪ تاريخي واقعي سان جوڙيندي چيو... ”خواتين و حضرات! جڏهن نمرود حضرت ابراهيم عليه السلام کي باهه ۾ اُڇليو ۽ ان جا ٻانها باهه تي تيل ڇڙڪڻ لڳا ته هڪ ابابيل آئي. هن پنهنجي چُهنب ۾ پاڻي جو هڪ ڦڙو کنيو ۽ باهه تي اڇليو. ڪنهن ابابيل کان پڇيو: ڇا تنهنجي هن ڦڙي سان باهه وسامي ويندي ته ابابيل وراڻيو نه وسامندي. پڇڻ واري پڇيو ته پوءِ تون اها ڪوشش ڇو پئي ڪرينءِ؟ ابابيل وراڻيو حشر جي ڏينهن جڏهن الله تعاليٰ جي سامهون ٻه فهرستون پيش ڪيون وينديون، هڪ فهرست انهن ماڻهن جي هوندي، جن ابراهيم عليه السلام جي لاءِ باهه ٻاري هوندي، جڏهن ته ٻي فهرست باهه وسائيندڙن جي هوندي. منهنجي خواهش آهي ته منهنجو نالو باهه وسائيندڙن ۾ شامل هجي... اخوت ۽ اخوت جا ڪارڪن ٻي فهرست جا ماڻهون آهن، جن جو ڳاڻيٽو باهه وسائيندڙ ۾ ٿئي ٿو. آئون اها دعويٰ ته نٿو ڪريان ته اهي همراهه پاڪستان مان غربت کي تڙي ڪڍندا، پر مون کي اها پڪ ضرور آهي ته حشر جي ڏينهن جڏهن پالڻهار جي سامهون غربت پکيڙڻ ۽ غربت ختم ڪرڻ وارن جون فهرستون پيش ڪيون وينديون ته اخوت جي ساٿين جو نالو ٻي فهرست ۾ هوندو، مونکي پوري پڪ آهي ته ان مهل رب تعاليٰ انهن همراهن کي سڏي سندن مٿن تي ٻاجهه جو هٿ ڦيريندو ۽ پوءِ فرمائيندو ته هنن ماڻهن دنيا ۾ منهنجي لاچار ماڻهن جي ڏکن کي ختم ڪيو هو ۽ اڄ آئون آخرت ۾ هنن جون هڙئي تڪليفون، هنن جا سڀ ڏک ختم ٿو ڪريان.
ڀائرو ۽ ڀينرون! اخوت جي فهرست ۾ اوهان جي نالي جو خانو اڃا سوڌي خالي پيو آهي. اوهين ڪجهه هزار روپيا ڏيئي غربت جي باهه وسائيندڙ هنن همراهن سان شامل ٿي، رب تعاليٰ جو قرب حاصل ڪري سگهو ٿا، اخوت اوهان جي اوسيئڙي ۾ آهي.“
جاويد چوڌري جي اُن سڏ ۾ وڏو اثر هو. اها ڊاڪيومينٽري جنهن به ڏٺي اهو اخوت جي فهرست ۾ پنهنجو نالو لکائيندو ويو. غربت جي باهه وسامي يا نه وسامي، پر سڀني کان اهم ڳالهه اها آهي ته اسان جو نالو ڪهڙي فهرست ۾ هجڻ کپن، باهه وسائيندڙن ۾. يا باهه ٻاريندڙن ۾ ڪٿي ائين نه ٿئي، جو اسين حضرت ابراهيم عليه السلام سان محبت جي باوجود به نمرود جي قطار ۾ بيٺل هجون. مستنصر حسين تارڙ کان وٺي، جاويد چوڌريءَ تائين. پاڪستان جي انهن ڌُڻيل ماڻهن اخوت جي باري ۾ جن خيالن جو اظهار ڪيو، جيڪي تاثر بيان ڪيا، اهي اخوت جي لاءِ وڏو اعزاز آهن.