سياڻو ٿيءُ، ڇو خُون ڪرڻ ٿو چاهين تون!
مون کان پنهنجي يادِ کسڻ ٿو چاهين تون!
جيونَ! هڪڙو پيارُ نئون آڇي مون کي
شايد مون سان ڀوڳُ ڪرڻ ٿو چاهين تون!
لهجو تُنهنجو روزُ وڃي خنجرُ ٿيندو
چئين ٿو، مُنهنجا گهاوَ ڀرڻ ٿو چاهين تون!
رستا ڇا، مان شهرُ ڇڏن لئه راضي هان
ڇا لئه هي الزام کڻڻ ٿو چاهين تون!
سوچ کڻي تُنهنجي دنيا آ، مان ناهيان!
تنهن کان ڇو ائين دُور رهڻ ٿو چاهين تون!
ساڀيائون ڀي اهم ٿين ٿيون جيوَن ۾
ڇو آخر پوءِ خواب ٿيڻ ٿو چاهين تون!
هُوءَ وينگسِ ڪنهن سمنڊَ جيان آهي پيارا!
ناوَ بِنا جو پارِ ڪرڻ ٿو چاهين تون!
جو مُنهنجي حصّي ۾ اچڻو ئي ناهي
ڇو اهڙو اعزاز ٿيڻ ٿو چاهين تون!
وقتَ! قدُر ڪر ديوانن جو، ائين نه ڪر:
پنهنجو ٿي ۽ پيرَ ڪڍڻ ٿو چاهين تون!