خالَ ئي خالَ زندگي آهي
بس اُڌاري ئي هر خوشي آهي
مُستقل دردَ هِن، اُداسيون هِن
پيارُ تنهنجو به عارضي آهي
تُنهنجي هوندي، آ جيئڻ جو احساس
هونئن هر ڏينهنُ خودڪشي آهي
گهاوَ ڏئي، پاڻ ڀي ٿو روئي ڏي
هيءَ نرالي ئي دشمني آهي
ذهنَ جون سڀ ڳليون پيون جَرڪن
تُنهنجي يادُن جي روشني آهي
دل جون ڳالهيون به ڪين ٿو سمجهين
ڪهڙي آخر ڪا فارسي آهي؟
دوستَ! مونکي ڇڏي نه وڃ هيکل!
صرف توسان ته دوستي آهي