بادل ڀرجي بَرسِي ويندا
شايد پوءِ وڻجارا ايندا!
لُڙڪَ مِٽيءَ ۾ ملندا منهنجا
ڪير انهن لئه پاندُ جهليندا؟
ساهان وڌ سي ساهَه- سهارا
پري رهي ڪيئن پاڻُ پليندا؟
هڪ اَڌ ناهي، سوين، هزارين
دردَ اسان جا ڪير ڳڻيندا؟
گُلَ! ڀلي تون ڳالهِه لِڪاءِ
شعرَ سمورا سُورَ سَليندا