تُنهنجي مون تي نگاههَ ٿي وئي آ
آفتن کان پناهَه ٿي وئي آ
کيس سڀ کان وَتان لِڪائيندو
مُرڪَ ڄڻ ڪو گناهه ٿي وئي آ
مُنهنجي سچَ تي ڪِروڌ ۽ هُن جي
ڪُوڙَ تي واهواهَه ٿي وئي آ
زندگي هر سِتم تي خوش آهي
ٻن ٺڳن جو ڪو ٺاهه ٿي وئي آ
ڪُجهه ڪرڻ جو، جي حوصلو جاڳيو
راهَه مان ئي ڪا راهَه ٿي وئي آ
ٻن ننڍڙيُن اکين جي چاهتَ ڏِسُ
هڪڙو ساگر اَٿاهه ٿي وئي آ