تون جي ايندي سِڪَ کڻي
جِيءَ ۾ تو لئه جاءِ گهڻي
ماڻهوءَ ماڻهوءَ مَنَ تي مَرُ
هنڌُ ڪيو آ، وڃي هڻي
ايڪڙ ٻيڪڙ سِڪ سنڀالي
هونئن نه ڪنهن وٽ قُربَ- ڪَڻي
تُنهنجا ٻُسا ٻولَ ٻُڌي ويا
پيارَ- پِپرَ جا پَنَ ڇڻي
مَڻَ مِٽيءَ جا مَٿي مَٿي ۾
غُربت ڪهڙي تيلَ- ڦڻي
خالي جهولَ جهِلي آ مون
ڏاتِ ڀري ڏي ڏاتِ- ڌڻي!