”نه“ جي سُوريءَ تي چڙهيل آهيون دوستَ!
دردَ سانچي ۾ گهڙيل آهيون دوستَ!
ڪُجهه ته سمجهون ٿا زماني کي اَسان
چارِ درجا ڪي پڙهيل آهيون دوستَ!
شهرَ تُنهنجي ۾ جاءِ ڇا ملندي؟
شهرَ پنهنجي مان تڙيل آهيون دوستَ!
ڪا نئين ريتِ نه وجهجو هاڻي
ڏاڍا ريتن مان اَڙيل آهيون دوستَ!
ڌارَ توکان ٿي سُڃاڻپ ئي نه رهندي ڪائي
توسان اهڙا به جڙيل آهيون دوستَ!
ڪيئن نه جانِ ڇڏائڻُ ٿي گهُرين
ڄڻ ڪي الزام مڙهيل آهيون دوستَ!
ايترو جلدُ ته اي دردَ نه ڊاهِه
ذرو ذرو ٿي گهڙيل آهيون دوستَ!