لفظَ ڳوليندا رهيا سي ٻيئي
راتِ، چُپ چاپ ئي لنگهي ويئي
هُن جي مُرڪڻ ۾ آ اَلائجي ڇا؟
مُرڪندا هونئن ته رهن ٿا ڪيئي
پنهنجون جيونُ به وڃي ها سُڌري
هٿُ، هٿَ ۾ جي ڇڏين ها ڏيئي
پاڻَ به سَرد ٿي ويا سي ۽
جڳَ جي دلِ ڀي ٺري پيئي
رات رُلندا رهياسي ٻين تائين
هيکلائي، اُداسي، مان، ٽيئي
تُنهنجي وڇڙڻَ جي حادثي کانپوءِ
حادثا ڪَرَ کڻي اُٿيا ڪيئي
وقتُ، زخمن کي ته ڀري ٿو ڇڏي
دردَ پر دوستَ!، رهن ٿا سيئي