تُنهنجو اڄ خطُ جيئن مليو آهي
ساهُه منهنجي سريرَ پيو آهي
توکي مُنهنجي دُکن جي ڪهڙي خبرَ
تو ته مون تي سدا کِليو آهي
چنڊُ، تارن جي ميڙَ کان وِڇڙي
رات جو ڪيترو رُليو آهي؟
هُن مونکي ڇڏيو وِساري ته
اُڀ ڪهڙو ڀلا ڪِريو آهي؟
لمحي لمحي لڳايو آهي کاٽُ
لمحي لمحي ٺڳيو ڦُريو آهي
مُنهنجي اندر جو هُو هٺيلو شخص
گُهٽجي گهُٽجي مري رهيو آهي
ڪوڙَ- بازارين ۾ ماڻهوءَ جو
اَگهُه ڪيڏو ڪِري پيو آهي!!
چهرو چهرو پَنن جيان ويو ڇڻي
شهرُ ڀڙڀانگ ٿي ويو آهي
توکان وڇڙيلُ، اُداس ماڻهو گُل
سجَ وانگي جِلي رهيو آهي