ياد جڏهن ڪي آيا نيڻَ
لُڙڪن سان وِهنجايا نيڻَ
اوسيئڙي ۾ پٿر ٿي ويا
ڪين مگر پڇَتايا نيڻَ
ڳوڙها، عڪسَ، اوجاڳا، سپنا
ڪيڏا تو وَرسايا نيڻَ
چپڙن جي سهڪارَ سان تُنهنجا
راتِ اسان پرچايا نيڻَ
پيارَ اوهان جي خوشٻوءَ وانگر
مَنُ، ذهنُ، مَهڪايا نيڻَ
دل جي ٽاڪَ منجهند ۾ تُنهنجا
ڪڪرن وانگي ڇايا نيڻَ
نِرمل نيڻن واري ماڻهوءَ
مُنهنجا ڪين اگهايا نيڻَ
پوءِ به اوکيءَ جاءِ اَڙيا هِن
ڪيڏا مون سمجهايا نيڻَ
تُنهنجن يادُن جي رستن تان
مشڪل ساڻ ورايا نيڻَ