توکي رُڳو جو ڪورو، ڪاڳر لڳي پيو
مون کي صفا ٿو پنهنجو، اندر لڳي پيو
هُو جيڪو مُنهنجي دوستَ جي ناتي سُڃاپجي
ڪنهن ڪنهن مهل ٿو هاڻي، خنجر لڳي پيو
هُو پهروين سالُ پيارَ جو گهاري پيو اڃا
هر شخصُ کيس، پنهنجو ئي دلبر لڳي پيو
سجَ وانگي مان انهيءَ ۾ لَهان ۽ ٻُڏي وڃان
تُنهنجو وجود مون کي ساگر لڳي پيو
توکان جو ڌارَ آهي ته ڪيڏو ڀڳل، ٽُٽل
هُو ڄڻ اُجاڙ شهرَ جو، منظر لڳي پيو
هُن کي ڇڏي هلي وئي، ڇنڇرَ جو ڏينهنُ هو
هر ڏينهُن کيس هاڻي، ڇنڇر لڳي پيو
هي ديسُ سنڌ آهي، سنڌي ٿا سڏنِ کيس
پنهنجي ئي گهرَ ۾ جيڪو، بي گهر لڳي پيو