ڪڪريون ٿَرَ ڏي به وينديون دوستو!
بارشون آخر ته ٿينديون دوستو!
ڇا ٿيو جي ”اَڄُ“ اوهانجي وَس آ
ڪي گهڙيون پنهنجون به اينديون دوستو!
حالتون، هٿَ ٺوڪيون رَسمون، رواجَ
ڇا سڀو ڪُجهه ئي کسينديون دوستو!؟
جي ڪُڇڻَ تي بندوشون پئجي ويون
خامِشيون نغما رچينديون دوستو!
هيکلايون ماءُ جيان ٿيون پيارُ ڪن
رونقون آهن ڏنگينديون دوستو!
مُحبتون هڪ هڪ ڪري وينديون رهيون
مون کي راهُن ۾ ڇڏينديون دوستو!
صرف ديوارون ٻُڌي سگهنديون ئي هِن
ڪين ڪجهه آهن سلينديون دوستو!