اڻانگو سفر
جڏهن آهين اُڏرڻ سِکيو
۽ اُڏامين پيو
تڏهن ساهَه پنهنجي جو سانگو نه ڪرِ
اهو آهه ممڪن ته ڪنهن ڀي پهر
ڪنهن ظالم هٿنِ ۾ جهليل
ڪنهن غُليليءَ منجهان ڪو غُليلو اچي
اُڏامڻ ۾ توکي لڳي
ڦَٽَ ڏيئي وجهي
(تڏهن تون ڪِري ۽ مَرِي به سگهين ٿو!)
يا اَڻڄاڻ، بيڏوهي ڦاسِي پوين تون
ڪنهن ماريءَ جي چالاڪ چَنبن اندر
۽ راتيون گذارين ڪنهن پِڃري اندر
جي گهٻرائين، پَڇتائين پيارا پکيئڙا!
”ته اڳ ۾ ئي جيڪر اُڏامان نه ها“
(ته ڪانئرُ ۽ ڏوهي تون سَڏبين، سڄي ساٿَ ۾)
اُڏامَڻ جو ڏاڍو اڻانگو سفر
ڪڏهن، ڪجهه ڀي ٿي ٿو سگهي، ڪنهن پَهر
فضا ۾ اُڏامڻ سِکيو آن اگر
۽ پيارا پکيئڙا، اُڏامين پيو
تڏهن ساهَه پنهنجي جو سانگو نه ڪر!