اَندرَ ۾ هي آدمي
مندرَ ۾ ڀڳوانُ
ڪيڏو تنها ٿي ويو!
سوچي سوچي پاڻَ تي
پاڻَ ئي ٿئي حيرانُ
ڪيڏو تنها ٿي ويو!
ڪُوڙ پُڄي ويو ماڳَ تي
رستي ۾ ايمان
ڪيڏو تنها ٿي ويو!
هيڏيون جوڙي رونقون
آخرِ ۾ انسانُ
ڪيڏو تنها ٿي ويو!
تون وئينءَ ته آءٌ ڇا
گهرُ سڄو ئي جان!
ڪيڏو تنها ٿي ويو!
انَدرَ ۾ هي آدمي
مندرَ ۾ ڀڳوانُ
ڪيڏو تنها ٿي ويو!