ڪُجهه وڃائڻ کان پوءِ لَهڻ تائين
جيئبو توسان پرين! ملڻ تائين
سلسلو يادِ جو ڊگهو هڪڙو
مُنهنجي مُرڪڻَ کان، آ رُئڻ تائين
ڪُجهه مهينا ۽ سالَ وچ ۾ هِن
ڪنهن جي هٿڙن کان ڳَلَ ڇُهڻ تائين
آءٌ سپنن ۾ ڪي گهڙيون گهاريون
ڏينهنُ ٿيڻ تائين، اکِ کُلڻ تائين!
ڪيترا ٿاٻڙيا، ٿِڙيا آهيون
گهرَ جي دَرَ تي اچي، پُڄڻ تائين!
ڪُجهه ته پَنَ ڇڻ ۾، پَنَ ڇڻندا ئي
يَر! بهارُن جي رُتِ اچڻ تائين!
گُهگهه اوندهِه، ڪڏهن نه ٿيڻي آ
چنڊُ چڙهي ايندو سِجَ لَهڻ تائين