سوچون ساريون هارايَل سردارن جيان
خوابَ پيا ها پيرنِ ۾، تلوارن جيان
چَپَ اوهان جا پنهنجا، لفظَ پراوا هِن
يارو! آهيو ڊرامي جي ڪردارن جيان
کِلندا، روئندا، ٻُڌندا، ڪُجهه چوندا به نيٺ
ڇو سمجهو ٿا ماڻهن کي، ديوارن جيان؟
اياز گُل جي شاعريءَ جي ھن مجموعي ۾ 1973ع کان 1986ع تائين جي شاعري شامل آھن جنھن ۾ غزل، وايون، نظم، آزاد نظم، نثري نظم، گيت، ترائيل، ھائيڪا، رينگا، ٽسٽا، بيت، دوھا، سوايون شامل آھن. اياز گلَ ھر صنف تي دلفريب شاعري تخليق ڪئي آھي. سندس غزلن ۾ سنڌي ٻوليءَ جي محاورن جو سھڻو، سبيتو ۽ وقتائتو استعمال، سندس شاعريءَ کي نہ فقط نواڻ ٿو ڏئي، پر ان کي وڌيڪ اثرائتو ٿو بڻائي.
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو