وستي هيءَ ڇڏينداسين
موٽي مُور نه اينداسين
پيارَ تي جت ڪو پَهرو ناهي
ڪُوماڻيل ڪو چهرو ناهي
ڏيهَه اُنهيءَ ڏي وينداسين
موٽي مُور نه اينداسين
پاڻَ رهاڪو دردَ- شهرَ جا
ديپَ اُجهاڻلَ پوئين پهرَ جا
سُک ڇا، ڪنهن کي ڏينداسين؟
موٽي مُور نه اينداسين
يادِ پُراڻيون يادون اينديون
اکيون اُڃايل ڀَرجي وينديون
جڏهن اڪيلا ٿينداسين
موٽي مُور نه اينداسين
وستي هيءَ ڇڏينداسين
موٽي مورُ نه اينداسين