توکان دور رهون ٿا
ڪيڏا سورَ سهون ٿا
ڪوهَه ڪشالا سنڌڙي!
تُنهنجي ڪاڻِ ڪهون ٿا
تيز ڪيئن طوفانَ
ڪيڏا يارِ وهون ٿا
ڊاهڻ وارا! ڏِس تُون
ڊَهندي روزُ ٺهون ٿا
مُورکَ ماڻهو آهيون
جاڳي خوابَ لهون ٿا
ڳلَ تي ناهي ڳوڙهو
توڙي روزُ ڊهون ٿا
اياز گُل جي شاعريءَ جي ھن مجموعي ۾ 1973ع کان 1986ع تائين جي شاعري شامل آھن جنھن ۾ غزل، وايون، نظم، آزاد نظم، نثري نظم، گيت، ترائيل، ھائيڪا، رينگا، ٽسٽا، بيت، دوھا، سوايون شامل آھن. اياز گلَ ھر صنف تي دلفريب شاعري تخليق ڪئي آھي. سندس غزلن ۾ سنڌي ٻوليءَ جي محاورن جو سھڻو، سبيتو ۽ وقتائتو استعمال، سندس شاعريءَ کي نہ فقط نواڻ ٿو ڏئي، پر ان کي وڌيڪ اثرائتو ٿو بڻائي.
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو