حادثن جو شڪارَ ٿيندا وڃن
ماڻهو جي بُردبارَ ٿيندا وڃن
آئيننِ جي اڳيان اَچي چهرا
پاڻَ کان شرمسارَ ٿيندا وڃن
ڪالهه هڪڙو ئي هٿُ کڄيل هو اڄُ
هڪ، ٻه، سوَ، هزارَ ٿيندا وڃن
همتون ڇو جوابُ ڏينديون وڃن!؟
منزلون، رهگذارَ ٿيندا وڃن
توسان ملندي جي پنَ ڇڻَ به هجي
ايئن لڳي ڄڻ بهارَ ٿيندا وڃن
هِڪ سکُ لاءِ سؤ دفعا روئڻ
ٽهڪڙن جا ڏُڪارَ ٿيندا وڃن
وحشتُن جي به انتها آهي
خوابَ، اکڙين کان ڌارَ ٿيندا وڃن