ماڻهو مِٺڙا پيارا وو!
جيئن ڪي چنڊَ، ستارا وو!
نينهنَ اسانجيءَ دِل- ڌرتيءَ تي
ڀَري ڪيا وسڪارا وو!
وقتُ ڪري ٿو پَڌرا پيارا!!
ماڻهو اَڇا، ڪارا وو!
جيونَ مون کي ڀي ڪي ڏي تون!
ٻَٽِڙي پلَ اُڌارا وو!
نفرتَ، ڪاوڙِ، ٻولَ- ڪڙا ڄڻ
پوهَه جا آهن پارا وو!
جي ڪنهن کي به پيارا ناهن
ڪيڏا سي ويچارا وو!
سورجُ آهيان، مُنهنجي آڏو
ڪيئن رهن انڌيارا وو!
ٿورو ڏُک مليئي روئي پئين
حيفُ ٿي هيڏا سارا وو!