ڪيڏا پيا پلجن ٿا کوٽَ
هتڙي اونداهِين جي اوٽَ
بَرپٽ برپٽَ، ٻنيون- وَنيون
هيسيلَ هِيسيلَ هاري- گهوٽَ
سياڻن جي هيءَ چوڻي آهي:
”چالبازَ ئي کائِن چوٽَ“
راتين جا اوجاڳا سوچون
ماڻهوءَ جي ماضيءَ ڏي موٽَ
دُنيا جو ايمانُ ويا ٿِي
ڳاڙها، ساوا، نيرا نوٽَ
منزل ڀيڙا ٿيڻ بِنا ئي
موٽيا جيڪي ها، اڻموٽَ!
سَٿ مِڙي ڪيرائيندا هِن
پاڻَ ته ڪِرندا ناهن ڪوٽَ