سچُ ظاهر ٿئي ٿو زهرن ۾
پيار پلندو رهي ٿو پَهرن ۾
مون کي ڳوٺن ۾ ڇو پيا ڳوليو
مان ته گُم ٿي ويو هان شهرن ۾
ڪيترا داڳَ مون ڏِٺا يارو!
مِڙني ماڻهن جي صاف چَهرن ۾
هائو، هڪ چهري کي ڏسي ٿي اچي
ماٺِ بيچين دل جي لهرن ۾
ساڻُ يادُن جو آ هُجوم، ۽ مان
پوءِ به تنها اُداس پَهرن ۾