لَڙِي مُنهنجي مَنَ ۾ لِيئو پاءِ تون!
ازل کان رُٺل روحُ پرچاءِ تون!
وجهي وَڍ، گهايل ڪري جيءَ کي
ائين پنهنجي پايلِ نه ڇَمڪاءِ تون!
هليو آ، پري کان نه هٿڙا هِلاءِ
اسان تاتِ تُنهنجي، نه ترساءِ تون!
سفر آ آڻانگو، نه سوچيئِي اڳي
گهِڙي سِيرَ هاڻي نه گهٻراءِ تون!
ڀلي ٻوَل آٿت جا، ٻولي نه ڪو
وڃي ماڳِ رَسبو، نه گهٻراءِ تون!
وري ’گَل‘! ورائي، ورئين ڏاتِ کي
لِکي شعرَ محفل کي گرماءِ تون!