سنڌ سلامت پاران
سنڌ سلامت ڪتاب گهر پاران نامياري شاعر اياز گُل جي شاعريءَ جو مجموعو ”دُک جي نہ پُڄاڻي آ“ اوھان اڳيان پيش ڪجي ٿو.
اياز گُل جي شاعريءَ جي ھن مجموعي ۾ 1973ع کان 1986ع تائين جي شاعري شامل آھن جنھن ۾ غزل، وايون، نظم، آزاد نظم، نثري نظم، گيت، ترائيل، ھائيڪا، رينگا، ٽسٽا، بيت، دوھا، سوايون شامل آھن. اياز گلَ ھر صنف تي دلفريب شاعري تخليق ڪئي آھي. سندس غزلن ۾ سنڌي ٻوليءَ جي محاورن جو سھڻو، سبيتو ۽ وقتائتو استعمال، سندس شاعريءَ کي نہ فقط نواڻ ٿو ڏئي، پر ان کي وڌيڪ اثرائتو ٿو بڻائي.
ھن ڪتاب جو پھريون ڇاپو 1997ع ۾ ۽ ٻيو ڇاپو 2004ع ۾ روشني پبليڪيشن، ڪنڊيارو پاران ڇپايو ويو جنھن جي پي ڊي ايف ڪاپي صاحب خان سورھ ميراڻيءَ جي سھڪار سان شيئر ڪجي ٿي.
محمد سليمان وساڻ
مينيجنگ ايڊيٽر (اعزازي)
سنڌ سلامت ڊاٽ ڪام
sulemanwassan@gmail.com
www.sindhsalamat.com
books.sindhsalamat.com
ڪتاب جو مطالعو ڪريو
ڪنهن ٻالڪَ جي اندرَ وانگي
2m 10s
سياڻو ٿيءُ، ڇو خُون ڪرڻ ٿو چاهين تون!
2m 10s
بَسنتِ رُت ۾ به، پِيلاڻ ٿي ويو آهي
2m 10s
يادگيريون سنڀال، ڪم ايندءِ!
2m 10s
ڇرڪُ ڀري ائين اندرَ جاڳي پوندا هِن
2m 10s
نَڪو ملي ٿي، نه ئي نيڻَ ٿي پڙهڻ ڄاڻي
2m 10s
هيءُ سڄو سنسار، جيئرو آ پرين!
2m 10s
مَنَ ۾ ڪو مهمانُ، ضروري آ پيارا!
2m 10s
خوابَ، نه عڪسَ، نه پيارَ گُهرن ٿا
2m 10s
پيارَ ۾ ڏِسُ ڪمالَ ٿي ويا هِن
2m 10s
صرف او پيارا!، لکڻ سان ڇا ٿو ٿئي؟
2m 10s
توکي رُڳو جو ڪورو، ڪاڳر لڳي پيو
2m 10s
چَنڊُ نه آهي، ڇاهي؟، تارا جاڳن ٿا
2m 10s
ڄارُ، هو ڄاڻَ ۾، يارَ! ڦاسي وئين!
2m 10s
مُنهنجي نظر هلي وئي آهي، تُنهنجي گاڏي سان
2m 10s
دوستَ!، نه ٿيءُ آزارن وانگي
2m 10s
جنهن جي سامهون سُرت ۽ ساڃهَه، ساٿُ نه ڏيندي آهي
2m 10s
هر زهر کي پِي وئي آ زندگي
2m 10s
اوهانجي درَ تي ايئن بيٺا رهياسي
2m 10s
شاعَر جي جذبن جون ڳالهيون
2m 10s
سوچون ساريون هارايَل سردارن جيان
2m 10s
رستا هونئن ته اُڻٽيهن جي انڌيارن جيان
2m 10s
نينهُن نيڻن ۾ ۽ تُنهنجا چارا هُجن
2m 10s
سوچَ جو قتلِ عام آ، جيونُ
2m 10s
رات جو پويون پَهرُ، مان هُيس ۽ چنڊُ ٿڪلُ
2m 10s
مون جي اکڙُين ۾ خوابَ پوکيا هِن
2m 10s
ڳليءَ ڳليءَ ۾ حشر آهي، ڪربلائون هِن
2m 10s
ڪڪريون ٿَرَ ڏي به وينديون دوستو!
2m 10s
مون کي ماري پناهَه ۾ رکجانءِ!
2m 10s
يا خُدا! زهر اَنڌيرن جو پکڙبو ٿو وڃي
2m 10s
وڻي وڃن ٿا چهرا ڪي دڳَ ويندي ڀي
2m 10s
جنهن کي پنهنجو نه ڪنهن ڪيو هوندو
2m 10s
مون کي جي تُنهنجو سهارو هوندو
2m 10s
لفظَ ڳوليندا رهيا سي ٻيئي
2m 10s
توسان گڏجي ٿا گذاريون جاني!
2m 10s
مُنهنجا لُڙڪَ سوالن وانگي
2m 10s
مونکي درياهَه جان پائي وئي آ
2m 10s
هڪ بُرو بس اسانجو گهر آهي
2m 10s
آئينو ٿو ڏِسان ته گهائنِ ٿا
2m 10s
سارَ تُنهنجي بهارَ وانگي آ
2m 10s
ٿورو ڀي جي ٿئي وڇوڙو، مَنَ ۾ باهِه ٻري
2m 10s
چِلڪو تُنهنجيءَ چوليءَ جو
2m 10s
تُنهنجو اڄ خطُ جيئن مليو آهي
2m 10s
تُنهنجون راهون تڪڻ اَجايو آ
2m 10s
”نه“ جي سُوريءَ تي چڙهيل آهيون دوستَ!
2m 10s
جو نه ڀُلجي ڀي نهاري مون کي
2m 10s
تُنهنجا ڌرتي! ڌراڙَ جاڳيا هين
2m 10s
حوصلو ڏي ته حادثن مان لنگهان
2m 10s
تون ملينءَ ته مُرڪَ- هاڻي ٿي وئي
2m 10s
مان ڪنهين پيارَ جو قصو آهيان
2m 10s
چورَ آهن وري اُٿيا تَر جا
2m 10s
حقيقتون ڪي، ڪي خوابَ چهرا
2m 10s
نِيري اُڀَ تي جيئين ستارا هِن
2m 10s
دانهنَ بڻائيندين ڪڏهين تون گهرَ گهرَ جي
2m 10s
ٽُڪرا ٽُڪرا ٿيو پيو آهيان
2m 10s
ميرا ڪپڙا رهن ٿا، شيو وڌيل
2m 10s
ايئن هِن لُڙڪن لارون پيارا!
2m 10s
ٿوري گهڻي تي ٿي، ٿو وڃي روئڻَ هارڪو
2m 10s
سدائين آهي جو، هر شخصَ کان وِساريو ويو
2m 10s
وِڇڙڻَ ويلي لُڙڪنِ ۾، هر سپنو وَهي ويو
2m 10s
مون سان اَڪثر ٿو ملي، هاڻي پراوَن وانگي
2m 10s
ياريون، رَسَ- رهاڻيون پيارا!
2m 10s
پنهنجو ڪوئي ڪمال ناهي مِٺي!
2m 10s
ڊاهي هٿَ جون سڄيون لڪيران مان
2m 10s
سجَ لهندي جو ڪو منظر آهيان
2m 10s
غَمَ، گهايلُ ڇڏيو ڪري سائين!
2m 10s
اجنبين وانگي ملياسي تون، مان
2m 10s
دردُ ڪو جنهن ۾ ناهي دوستَ!
2m 10s
لُڙڪَ ها، گيتَ ها، گُلابَ هئا
2m 10s
ڇو بدلجي ٿي وڃين تون کَنَ ۾
2m 10s
تُنهنجا ڳوڙهنِ سان يارَ!، آلا نيڻَ
2m 10s
سنگ ساٿي نه ڪوئي، نه ٻيلي آ
2m 10s
تون ۽ مان هڪ ٻئي کان هئاسين جُدا
2m 10s
جڳُ ٻُڌندو ته ڪينَ ڏيندو مِلڻُ
2m 10s
تُنهنجي ڳليءَ جا ڦڙا هوندا
2m 10s
پِرت جا پيچَ ڪي پائڻ گهُرجن
2m 10s
دردَ اسان جي هانوَ ڏي، هَٿُ وڌايو پئي
2m 10s
مُنهنجي سوچن تي نه ڌاڙو آهي
2m 10s
دردُ ڀاڪُرَ ڀري به مرڪيون مون
2m 10s
نينهنُ ساڳيو، نه نگاهون ساڳيون
2m 10s
تُنهنجي سامهون آ، جهڙو حال آهي
2m 10s
پيارَ جو ديپُ، جلائي ڇڏبو
2m 10s
چُپ جي ديوارِ کي ڊهڻ گُهرجي
2m 10s
نڪو ساٿُ مون سان ڏئي ٿي سگهين
2m 10s
ديوي! دل ۾ يادون تُنهنجون، مَنَ ۾ تُنهنجي مورتَ آهي
2m 10s
نيڻَ نيڻن سان مِلي، ايئن مُرڪيا
2m 10s
کاتا ٿي رکين هيڏا، جي مُنهنجي خطائُن جا
2m 10s
ڀرپور نگاهُن سان ڏِسي ڀي نه سگهياسي
2m 10s
ساهَه ۾ سانڍيلُ ساجنُ آهي
2m 10s
شهرُ اوندهِه ۾ ڇو پيو ٻوڙي
2m 10s
دل ئي ڇاهي، ساري هستي، داوَ لڳائڻُ چاهيان ٿو
2m 10s
پيارُ ئي پيارُ ٿو گُهرڻ چاهيان
2m 10s
پِيڙا، پُورَ ۽ سُورَ سهيڙي
2m 10s
ڇا نه مون سان آهي تُنهنجيءَ سارَ ڪيو؟
2m 10s
عمرِ کِلندي گُذارجي سائين!
2m 10s
عجيب مرحلا آهن، اوهان کي چاهڻَ جا
2m 10s
ڪاري دونهين ۾ ٿي ويا ڪارا
2m 10s
سڏُ آهي ڪنهن جو دَرَ تي، نَڪو کَڙڪو آهي
2m 10s
هر گهڙي هڪ گهاءُ آ، ويٺا سَهون
2m 10s
ڪُجهه وڃائڻ کان پوءِ لَهڻ تائين
2m 10s
پاڻَ وٽ هاڻي يادون رهيون هِن ڇَڙيون
2m 10s
وقتَ ها ڦَٽَ جيڪي اُڊيڙي ڇڏيا
2m 10s
پٿرَ جهڙيءَ دل وارن سان، جيڪو پريتِ لڳائيندو
2m 10s
ڪويل! پنهنجيءَ ”ڪوُڪوُءَ“ ۾ تون، جِهيڻو جِهيڻو ڳاءِ
2m 10s
”اَيازُ“ آهي، اُداسيون ۽ تنهايون هِن
2m 10s
شالَ جڳمڳ رهين تون ستارن جيان
2m 10s
ماڻهپي کي ٿا لڄائِن ماڻهو
2m 10s
تُنهنجي مون تي نگاههَ ٿي وئي آ
2m 10s
دِل گُهريا دوستَ به ساريا نه ٿين
2m 10s
اوهان ڪُوڙَ کي سچُ ڄاتو سدائين
2m 10s
ڪيئن سُک سُمجهي، پاڻَ تي تاڻي؟
2m 10s
عيدَ جي ڏينهن به دُوري آهي
2m 10s
گِهنڊ ٿا دل جي گِرجا جا وڄندا رهن
2m 10s
مون کي جيئرو ڏِسڻ نٿو چاهي
2m 10s
سچَ مٿان جي سڀ ڪجهه پنهنجو واري ويندا آهن
2m 10s
توسان سِنڌڙي! پيارُ ڪيوسي
2m 10s
قلمُ ڀڄي ڀل ڀورا ٿِي پئي، اوندهِه ساري واٽَ
2m 10s
جڏهن به سچَ جو سڏُ ٿئي ٿو
2m 10s
لَڙِي مُنهنجي مَنَ ۾ لِيئو پاءِ تون!
2m 10s
مِٺڙا! مُنهنجيءَ نگريءَ آءُ
2m 10s
نينَهن جو مينهُن نِرالو آهي
2m 10s
اوهان سان جڏهن کان اسان پريت لاتي
2m 10s
سدا توکي ساري، سدا توکي ساري
2m 10s
ذهنُ لوچي ۽ لُڇي ڦَٿڪي ٿو
2m 10s
مون سان گڏجي گهارِ نه گهار
2m 10s
ڪيئن پوندا، ڪيئن پوندا يارَ!؟
2m 10s
دل جي ديس مان جلا وطن يادون
2m 10s
دلِ ڪيَئي بيوسُ، مينهنڙا!
2m 10s
ڏِسي ڪائي موسَم، نه ڪوئي پهرُ
2m 10s
مينهوڳيءَ جي مُندَ آ، مَنَ ۾
2m 10s
ڇڏِ ڇڏِ ڇيڳُ نه ڪرِ او ڇورِي!
2m 10s
دِل جا ديپَ اُجهاڻا راڻا!
2m 10s
ترائيل/ هائيڪا/ رينگا/ ٽِسٽا
2m 10s
سنڌي ٻوليءَ جو سڀاڳو شاعر
2m 10s
ڪتاب تي آيل ريٽنگ ۽ رايا
ھيستائين ڪابہ ريٽنگ ناھي مِلي
ڪتاب تي راءِ ڏيڻ لاءِ مھرباني ڪري لاگ ان ڪريو.
