چِلڪو تُنهنجيءَ چوليءَ جو
ڏينُهن هيو ڄڻ هوليءَ جو
جنهن کي لڳندي، سو انسانُ
ديسُ، نه مذهب گوليءَ جو
ڪير جهلي ها؟ واءُ جو جُهوٽو
دَرُ ٽَپي ويو کوليءَ جو
واريءَ گَهرڙو ڊاهي وئي پر
ڇيهُه ويو ٿي ڇوليءَ جو
هيکل ٿي هارائي ويندين
ٿي وڃُ پيارا!، ٽوليءَ جو
تاريخُن ۾ کُتو پيو آ
جهنڊو منهنجيءَ ٻوليءَ جو
ڀاڪُرَ بدلي، ڀاڪُر وجهبو
گولي بدلو گوليءَ جو