مصلحت خداوندي
ديوارُن کي ڪَنَ ٿين ٿا
پر اِهو به چڱو ٿيو جو
ديوارُن کي ناهي زِبانَ!
نه ته، ته جيڪر ڪيئي رازَ اُگهاڙا ٿين ها
ڪي ئي قِصا، اونداهُين جو سِينو چِيري
عام ٿين ها.
خولَ شرافتَ جا چهرن تان
لهي وڃن ها
۽ هيٺان جي ظاهر ٿين ها
چَهرا، ڪيڏا چَهڪَ ڏين ها!؟
ڪيئي سونا لڳندڙَ ماڻهو
رولڊ- گولڊ جا ثابت ٿين ها
سپنا، پنهنجي ساڀيائنُ تي
روئي ڏين ها،
ويساهُنِ جي وِکرڻ تي سڀ
سُندر سوچون وِههُ پيئن ها
(جاڙَ جيئن ها، جي جيئن ها!)
چڱو ٿيو جو
ديوارُنِ کي ناهي زِبانَ.