سدائين آهي جو، هر شخصَ کان وِساريو ويو
”ايازُ“ تُنهنجو سو، توکان به ڪين ساريو ويو
عجيب رنگَ، عجب ڍنگَ، تُنهنجي دنيا جا
جو دشمنيون نه هيون، دوستين کي ماريو ويو
سدائين دردَ اَچي دل ۾، دِل وڌائن ٿا
سدائين سُورَ سهي، نينهنُ آ جيئاريو ويو
اسان کي ڪين ٿا چاهيو، اسان کان نفرت ٿَوَ
اسان جو نانءُ پوءِ ڇو؟ ننڊَ ۾ پُڪاريو ويو!
سدائين رُئندا ۽ رُلندا رهياسي راتين جو
اوهان کان ڌارَ ٿي، آهي ائين گذاريو ويو
جڏهن به قُرب پِنڻَ، تنهنجي دَرَ تي آياسي
ڪڏهن دٻايو ويو آ، ڪڏهن ڌِڪاريو ويو
سدائين گهُنجَ وجهي ئي، ڏِٺو ويو مون ڏي
ڪڏهن به ڪين آ، ڀُلجي کِلي نِهاريو ويو