هر ڪنهن دل ۾ دَردَن ديرو
ڪاٿي سُکَ جو ڀَڃجي ڀيرو؟
وَڻُ وَڻُ ويا واسينگَ وَڪوڙي
ڳوڙها ڳاڙي اُڏريو ڳيرو
عَجب اسان جي وستي آهي
چورُ، ساڌَ جو ڳولي پيرو!
ماڻُهن سچَ کي سچُ نه سمجهيو
ڪوڙُ ڪري ويو سوگهو گهيرو
توکي، مون ماڻڪُ سمجهو هو
تون ڀي نِڪتين مَنَ جو ميرو
ويڙهي کي ويران ڏِسي ۽
جلي پيو شاعرَ جو جيرو
گُل سدائين ساڳيو رهندو
ڀلي اَچي ماڻُهن ۾ ڦيرو