مُنهنجا دُک آهن ۽ مان
گهاريون پيا ٿا سالن کان
تنهن کي ڪيئن دوکو ڏيندس؟
جنهن کي پنهنجو ٿو سمجهان
دولتَ جن لئه سڀ ڪجهه آ
اهڙن ماڻهن مان ناهيان
توکي سڀ ڪُجهه ڏيان پنهنجو
توکان تُنهنجا دردَ وٺان
پاندُ سلامت ناهي ڪو
ڇا سان تُنهنجا لُڙڪَ اُگهان؟
دنيا ڇو ٿي وچَ ۾ پئي؟
هُو ڄاڻي يا مان ڄاڻان
پڇتائيندينءَ هڪ ڏينهن تون
چئين ٿي: ”توکي ڇڏي وڃان“