بَسنتِ رُت ۾ به، پِيلاڻ ٿي ويو آهي
هُو شخص عشقَ جو اُهڃاڻ ٿي ويو آهي
جڏهن به توسان مليو آهيان، ائين لڳو آهي
سڄو وجودُ ئي سُرهاڻ ٿي ويو آهي
بَدن جا عيبَ سمورا انهيءَ ۾ ڍَڪجي ويا
هي پيارُ اهڙو ته پَهراڻ ٿي ويو آهي
سمورو ڳوٺُ ٿو پنهنجيءَ ته سونهَن سان ٻوڙي
هُو ڄڻ آگسٽ ۾ مِهراڻ ٿي ويو آهي
اکيون رڳو نه، هُو وِڇڙيو ته پنهنجي شعرنِ جو
اکر اکر ئي ته آلاڻ ٿي ويو آهي
ملڻَ مان، لَهجي مان، ڪيڏو لڳي پرائو ٿو
ائين ته ڪونه هو، جيئن هاڻ ٿي ويو آهي!
ڪي ٿورا ڏينهن اڳي، مان سندس حياتي هوس
جو مُنهنجي نانوَ کان اڻڄاڻ ٿي ويو آهي