ڳالهيون ڄڻ مهڪارون آهن
تُنهنجا ٽَهڪَ بهارون آهن
ملين، نه ترسين، ڳالهائين نه!
تو ڏي کوڙَ ميارون آهن
تُنهنجا ئي ڪَنَ ٻُڌن نٿا هونئن
پنهنجون تيزِ پُڪارون آهن
هو به اُن جو ئي ٿي ويندو
جنهن وٽ بنگلا، ڪارون آهن
پيارُ وٺڻ تون نڪتو آهين!
ساريون سُڃَ بَزارون آهن
ڪنهن سان ڪنهن سان مِلبو هاڻي
دَرَ تي دردَ، قطارون آهن
پاڻ جيهَن لئه کُهريون کُهريون
ڳالهيون ڄڻ تلوارون آهن
مان اِنسان رهيو ئي ناهيان!
شاهد سڀ اخبارون آهن
نيٺ ڳلنِ تي انڊلٺِ لهندي
هاڻِ جي لُڙڪن لارون آهن