دوستَ!، نه ٿيءُ آزارن وانگي
دشُمن جي هٿيارن وانگي
دردَ به دل جو ساٿ ڇڏي ويا
راڄَن جي غدارن وانگي
تُنهنجي گهر ۾ پاڻُ لڳي ٿو
گورن وچ ۾، ڪارن وانگي
پڙهي ڪري اُڇلايو ويو هان
ڪالهوڪين اَخبارن وانگي
تُنهنجا نيڻَ چُمڻ ٿو چاهيان
ٽيهنِ ئي سِيپارن وانگي
دُنيا ڀي بيزار ڪيو آ
ٽي- ويءَ جي اشتهارن وانگي
ذاتِ پاتِ جا ويڇا آهن
ڏارَ پيل ديوارن وانگي
قسمتَ ساڻ اچين ٿي تون ڀي
عيدُن ۽ تهوارن وانگي
ڌيان طلبَ سان ڀريو پيو هان
سنڌيءَ جي اخبارن وانگي
رات به ننڊَ اَچي وئي آخر
روئندي روئندي ٻارن وانگي