امنَ ۽ آشتيءَ جيان آهين
شاهَه جي شاعريءَ جيان آهين
راهَه ۾ روشنيءَ جيان آهين
ڪنهن اَڄاتلَ خوشيءَ جيان آهين
توکي مان ڪيئن ٿو وِساري سگهان؟
گهرَ واريءَ گهٽيءَ جيان آهين
هونئن تون ڇَٽُ، پر ڪڏهن شُهرتَ!
ديسَ سان دُشمنيءَ جيان آهين
عشقَ،! تون آجپي جي ويڙِهن ۾
سوڀَ جي خاطريءَ جيان آهين!
ڪو جي مقصد نٿي ته پوءِ جيونَ!
ڄڻ ڇِڳلَ ڪنهن جُتيءَ جيان آهين
سنڌُ خاطر ملين، ته موت اَڙي!!
تون به ڄڻ زندگيءَ جيان آهين