ٿوري گهڻي تي ٿي، ٿو وڃي روئڻَ هارڪو
پنجويهين سالَ ٿو لڳي، ڄڻ ته ٻار ڪو
وعدو ته، اُن ڏينهن کان جيئڻ ڇڏي ڏبو
توکي رهيو نه مون تي، جڏهن اعتبار ڪو
تو ساڻ پيارُ آهي، تڏهن ئي ته ٿا سهون
الزامَ ڪير ٿو کڻي، ايئن هاسڪار ڪو
هُو جڏهن ٿو ملي، ته لڳي اوپرَن جيان
چهرا کڻي ٿو گهمندو وَتي، بيشمار ڪو
دُکَ، انتظارو، خوفُ، تجسس ۽ وري دُکَ
جيونُ ٿو هاڻي ڊرامو لڳي، قسطوار ڪو