لُڙڪَ ها، گيتَ ها، گُلابَ هئا
صرف پاڳل اکين جا خوابَ هئا
اسان ۾ دوستَ!، برابر گهڻيون بُرايون هِن
ڪٿي چئون ٿا، اسان اتي لَٿا ڪتابَ هئا
مان تُنهنجي شهرَ جي جنت مان، نيٺ تَڙجي ويس
گهڻائي کاتي ۾ توڙي، سندم ثوابَ هئا
اکيون، رَويو، چهرو ۽ لَهِجو ئي بدليل
عجيب طرح سان، ورتا ويا هسابَ هئا
عُمر گذاري ڇڏي سي، جوابَ ڳولڻ ۾
مِليا جي ماڻهو، سمورا ئي لاجوابَ هئا
هر امتحان ۾ ناپاس ئي رهيس ٿيندو
بدلجي سارا حياتيءَ جا ويا نصابَ هئا
اسانکي دوست ئي سمجهي نه ها سگهيا، هونئن ته
نه ڪي رڍون ئي هيون ۽ نه ڪي ربابَ هئا