حوصلو ڏي ته حادثن مان لنگهان
پيارَ منهنجا! مان آفتن مان لنگهان
مُنهنجو سارو وجود نيڻَ ٿئي
تُنهنجي لکيلَ جڏهن خطن مان لنگهان
راتِ، يادون سندءِ ۽ مان جاني!
ڄڻ ته هوليءَ جي ٿو رنگن مان لنگهان
مون تي جي مهربان ٿي پئين تون!
مان به خوشين جي ڪُجهه حدن مان لنگهان
توکان وسري ويس ته خير مگر
موتَ جي ڄڻ ته ٿو هٿن مان لنگهان
دوستي ٿي جڏهن کان دنيا سان
روزُ ٿو تجربن ڪَڙن مان لنگهان
ڇو ڀلا مان رهان انڌيرن ۾؟
سج هَٿ ۾ کڻان، چَنڊن مان لنگهان