ڄارُ، هو ڄاڻَ ۾، يارَ! ڦاسي وئين!
هائو تون پاڻَ ۾، يارَ! ڦاسي وئين!
تون ته تلوارَ هئين ڪا تِکي او پرين!
وقتَ جي مياڻَ ۾، يار! ڦاسي وئين!
ننڊَ، سپنا، نِهارون ئي وسري ويئه!
ڪهڙي ڇڪتاڻَ ۾، يارَ! ڦاسي وئين؟!
هيءَ حياتي ته ٿوري هئي پيارَ لئه
ڇو رَتوڇاڻَ ۾، يارَ! ڦاسي وئين؟
تو ڏيڻ ۽ ورهائڻَ جو سوچيو نه بس
آڻ ئي آڻ ۾، يارَ ڦاسي وئين!
ڪيترو پئي لڳين، منفرد، مختلف!!
تون به واکاڻَ ۾، يار! ڦاسي وئين!
ڳوٺَ کي جو ڇڏي، شهر ڏي پنڌِ پئين
ڪيڏي مانڌاڻُ ۾، يار! ڦاسي وئين!