ياد پرينءَ جي
دردَ جي هر گهڙي دُور ٿيندي وئي
هر طرف روشني، سازَ، سُرهاڻ آ
مُنهنجو مَنُ موجَ ۾، ڄڻ ته مهراڻ آ
جنهن ۾ اِحساسَ مِٺڙا ڇڏيندي وئي
يادِ جيئن جيئن پرين! تُنهنجي ايندي وئي
توکي ساري مان سُپرين! ستس جنهن پلڪ
ڏينهنَ جا ڏُک وِسري ويا تنهن پلڪ
مُنهنجي خوابن ۾ خوشبوءِ ڀريندي وئي
يادِ جيئن جيئن پرين! تُنهنجي ايندي وئي
تو سواءِ زندگي ڄڻ مِٺو زهرُ هئي
دل ڊٺلَ شهرَ جي ڪوئي کنڊرُ هئي
قُربَ جا ڪوٽَ اُن تي اَڏيندي وئي
يادِ جيئن جيئن پرين! تُنهنجي ايندي وئي
يادِ جيئن جيئن پرين!، تُنهنجي ايندي وئي
دردَ جي هر گهڙي دُور ٿيندي وئي